Buddha – drogą ciszy i spokoju 01

droga01.jpg

Na czym polega wyjątkowość buddyjskiego nauczania? Czym szczególnym wyróżniał się Buddha na tle swojej epoki? Co sprawiło, że jego przekaz przetrwał 2,5 tys. lat? Pierwsza część opowieści o życiu i nauczaniu Siddhatthy Gotamy autorstwa George'a N. Marshalla.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 01


Buddha – drogą ciszy i spokoju 02

droga02.jpg

Druga część opowieści o życiu i nauczaniu Buddhy ukazuje sytuację społeczną, polityczną i religijną w starożytnych Indiach w chwili narodzin księcia Gotamy.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 02


Buddha – drogą ciszy i spokoju 03

droga03.jpg

Kolejny fragment biografii Buddhy przedstawia reakcję współczesnych na narodziny Gotamy, wczesne dzieciństwo księcia, jego dorastanie w pałacu i pierwsze lata po założeniu własnej rodziny.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 03


Buddha – drogą ciszy i spokoju 04

droga04.jpg

W czasie swoich podróży Siddhattha Gotama po raz pierwszy dostrzega istnienie cierpienia, chorób, starości i śmierci jako nieodzownych elementów ludzkiego losu.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 04


Buddha – drogą ciszy i spokoju 05

droga05.jpg

Siddhattha Gotama podejmuje trudną decyzję o zrzeczeniu się praw do spuścizny po ojcu. Młody książę postanawia porzucić dotychczasowe życie, by wstąpić na drogę ku wyzwoleniu.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 05


Buddha – drogą ciszy i spokoju 06

droga06.jpg

Młody Gotama przyłącza się do grupy wędrujących poszukiwaczy prawdy, by zgłębiać ówczesne systemy filozoficzne. Stopniowo narasta jego sceptycyzm wobec poznanych prawd i zasad. Postanawia samodzielnie szukać odpowiedzi na nurtujące go pytania.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 06


Buddha – drogą ciszy i spokoju 07

droga07.jpg

Gotama przezwycięża ziemskie pokusy i oddaje się wielogodzinnej medytacji. Siedząc pod drzewem figowca, osiąga jasny wgląd w wewnętrzny umysł. Odkrywa, że cierpienie i ignorancja pochodząca z fałszywej percepcji są źródłem bólu i nietrwałości życia.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 07


Buddha – drogą ciszy i spokoju 08

droga08.jpg

Oświecony Gotama poznaje siebie jako Buddhę. Pragnie podzielić się tym poznaniem z innymi. Za najważniejsze moralne przesłanie swojej nauki uważa prawo karmana - niewłaściwe uczynki prowadzą do złych skutków, a właściwe do dobrych rezultatów. Rozpoczyna się okres głoszenia wśród miejscowej społeczności poglądu o prawdziwej wartości życia, według którego szczęście można odnaleźć wyłącznie w sobie samym, poza uwarunkowanym zmianami światem zewnętrznym.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 08


Buddha – drogą ciszy i spokoju 09

droga09.jpg

Buddha zdobywa pierwszych wyznawców, którzy stają się jego uczniami. W Parku Jeleni w pobliżu Waranasi wygłasza dla nich kazania, wspólnie spędzają czas na dyskusjach i medytacjach. Wkrótce do Sanghi przyłączają się kolejni zwolennicy, gotowi zaufać nowej doktrynie o Oświeceniu.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 09


Buddha – drogą ciszy i spokoju 10

droga10.jpg

Przebudzony wraz z grupą najbliższych uczniów trafia do klasztoru Kassapy. Budda udowadnia mnichom, że głoszona przez niego nauka zapewnia lepsze rezultaty niż jakakolwiek inna. Sangha powiększa się o kolejnych mnichów pod przewodnictwem Kassapy, który odtąd staje się jednym z głównych wyznawców buddyjskiego bractwa. Wszyscy wraz Przebudzonym udają się do króla Bimbisary. Władca przyjmuje nową wiarę, przekazując Sandze bambusowy zagajnik w mieście Radżagriha na miejsce spotkań.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 10


Buddha – drogą ciszy i spokoju 11

droga11.jpg

Buddha opuszcza bambusowy zagajnik, zostawiając królowi Bimbisarze i jego poddanym przesłanie o najwyższym darze, jaki posiadamy – naszym umyśle. Wraz z wyznawcami wyrusza w daleką drogę do rodzinnego Kapilavastu. Tutaj kontynuuje nauczanie, stosując technikę zamiany prywatnej wrogości w publiczną dyskusję. W ten sposób zapobiega konfliktom, usuwając niechęć miejscowej ludności wywodzącej się z różnych kast. W stolicy rodu Śakjów dochodzi do spotkania Buddhy z żoną i kilkuletnim synem Rahulą.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 11


Buddha – drogą ciszy i spokoju 12

droga12.jpg

W szeregi Sanghi wstępuje kilkuletni syn Buddhy, Rahula. Wkrótce w jego ślady idą dwaj kuzyni: Ananda i Devadatta. Po śmierci króla Śuddhodany, władza w królestwie przechodzi w ręce jego żony, Mahāprajāpatī. Wdowa skupia wokół siebie grupę zainspirowanych nowymi naukami kobiet, które rozpoczynają bezdomne życie, licząc na formalne przyjęcie do Sanghi. Początkowo przeciwny temu pomysłowi Buddha, po namowach oraz dzięki poparciu Anandy zgadza się na równy mężczyznom udział kobiet w życiu zakonnym.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 12


Buddha – drogą ciszy i spokoju 13

droga13.jpg

W parku Jetavana w Sāvatthī, ofiarowanym wyznawcom Buddhy przez bogatego kupca Anathapindikę, powstaje pierwszy klasztor. Buddha nie ustaje w nauczaniu Czterech Szlachetnych Prawd, tłumacząc członkom wspólnoty, dlaczego bez unicestwienia źródeł cierpienia nie można osiągnąć Przebudzenia. Za kluczowe uważa pozbycie się urazy, bo tylko ten, kto nie ma w sobie zła, nie może być przez zło zraniony. Tylko dzięki spokojowi ducha, tak różnemu od pożądania i przyjemności zmysłowej, odczuwa się radość Dhammy.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 13


Buddha – drogą ciszy i spokoju 14

droga14.jpg

W miarę rozszerzania się nauk Buddhy przybywa wiernych wyznawców, ale też pojawiają się kolejni wrogowie, którzy zawiązują spiski przeciwko Przebudzonemu. Przebiegły Devadatta snuje plany zamachu na życie Mistrza, by przejąć przywództwo w Sandze. Będąc pod wpływem nauk dżinistów, Devadatta forsuje zasady surowej ascezy, która zwiększyłaby dyscyplinę wśród bhikkhu. Buddha traktuje niepokornego siostrzeńca z łagodnością, okazując mu współczucie. Rewolta Devadatty nie znajduje wielu zwolenników.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 14


Buddha – drogą ciszy i spokoju 15

droga15.jpg

W imię zasady równości Buddha neguje zastany porządek społeczny oparty na systemie kastowym. Uniwersalizm Przebudzonego obejmuje nie tylko na buntowników i nędzarzy, ale też bogaczy i potężnych, którzy pod wpływem jego nauk wstępują na Ośmioraką Ścieżkę. Viśākhā, jedna z najwierniejszych wyznawczyń Buddhy, inicjuje budowę klasztoru dla kobiet w parku Jetavana w pobliżu Sāvatthī. Z woli Przebudzonego reguluje reguły współpracy pomiędzy bhikkhu a bhikkhuni.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 15


Buddha – drogą ciszy i spokoju 16

droga16.jpg

Buddha naucza dziesięciu zagadnień poświęconych nietrwałości: nieistnienie "ja" (doktryna anatty), zmienność świata fizycznego i ludzkiej świadomości, rozważania nad porzuceniem i oderwaniem się, nad wygaśnięciem i odrazą dla zewnętrznego świata, nad nietrwałością wszystkich elementów składowych. Zamiast przywiązywania do tego, co nietrwałe Przebudzony proponuje skupienie uwagi na wdechu i wydechu.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 16


Buddha – drogą ciszy i spokoju 17

droga17.jpg

Przebudzony porównuje podążanie Szlachetną Ośmioraką Ścieżką do stawiania kroków na nierównej, choć wygładzonej ścieżce - droga stanie się prosta dla szlachetnych, którzy wędrują po niej równym krokiem. Sariputta próbuje nakłonić Mistrza do napisania podręcznika z wykładnią nauk Dhammy. Tathāgata nie chce ustanawiać fundamentalnych zasad dla Sanghi, bo pragnie wolności poznania dla swoich uczniów.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 17


Buddha – drogą ciszy i spokoju 18

droga18.jpg

Buddha przewiduje, że dopóki będą przestrzegane zasady dyscypliny ustalone dla mnichów, tak długo Sangha przetrwa. Zaleca skromność i wykonywanie codziennych obowiązków, wierząc w to, że owoce pracy bhikkhu będą świadczyły same za siebie. Naucza, jak radzić sobie ze zmiennością form, odnosząc to do namiętności, chorób i procesu starzenia się ciała.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 18


Buddha – drogą ciszy i spokoju 19

droga19.jpg

Rozwinięcie nauki Buddhy o dualizmie poznawczym wynikającym ze świadomego i różnicującego myślenia, które nieuchronnie prowadzi do fałszywego podziału na podmiot i przedmiot, wrażenie i rzeczywistość, umysł i materię, postrzegającego i postrzegany obiekt. Istoty posługujące się zmysłami nie uzyskują Oświecenia, gdyż fałszywe koncepcje odnoszące się do rzeczy i zjawisk zniekształcają poznanie.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 19


Buddha – drogą ciszy i spokoju 20

droga20.jpg

Buddha dobiega swoich 80. urodzin. Od 45 lat kieruje swoje nauczanie do ludzi wszystkich kast, wskazując drogę ku wyzwoleniu. Skupieni wokół Tathagaty uczniowie oczekują pozostawienia instrukcji członkom Sanghi. Świadom zbliżającego się końca Buddha wygłasza w Vesāli swoje ostatnie kazanie.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 20


Buddha – drogą ciszy i spokoju 21

droga21.jpg

Siddhattha Gotama umiera w 483 p.n.e, nad ranem, wiosennej nocy, podczas pełni Księżyca, w miesiącu wesak. Ciało Tathagaty zostaje spalone, a szczątki Mistrza rozdzielone na osiem relikwii. Kassapa usiłuje ratować wspólnotę, remontując klasztory i ocalając od zapomnienia słowa kazań Przebudzonego oraz zasady dyscypliny. Początkowo śpiewnie recytowane sutty z czasem zostają spisane jako zatwierdzony przez zgromadzenie kanon.

Zobacz: Buddha – drogą ciszy i spokoju 21