Dhamma
dosł. Podpora, konstytucja (lub natura rzeczy), norma, prawo, doktryna, sprawiedliwość, prawość, jakość, rzecz, przedmiot umysłu (patrz āyatana), zjawisko. Słowo dhamma może być spotkane w tekstach we wszystkich tych znaczeniach. Komentarz do D. podaje cztery zastosowania tego terminu:
- gun.a (jakość, cnota),
- desanā (instrukcja),
- pariyatti (tekst),
- nijjīvatā (brak duszy, np. "wszystkie dhammā, zjawiska są bezosobowe," itd.).
Komentarz do Dhs. podaje tu hetu, czyli Warunek zamiast desanā. W ten sposób analityczna znajomość prawa (patrz pat.isambhidā) wyjaśniona jest w Vis.M. XIV oraz w Vibh. jako hetumhi ñān.a, czyli Znajomość Warunków.
Dhamma jako wyzwalające odkryte i ogłoszone przez Buddhę prawo jest podsumowana w czterech Szlachetnych Prawdach (patrz sacca). Tworzy ona jeden z Trzech Klejnotów (ti-ratana) oraz jedno z dziesięciu Rozmyślań (anussati).
Dhamma jako przedmiot umysłu (dhammāyatana, patrz āyatana) może być wszelkim przedmiotem: przeszłym, obecnym, przyszłym, materialnym lub mentalnym, uwarunkowanym lub nie (porównaj sankhāra, 4), rzeczywistym czy też wyobrażonym.