Vuttañhetaṃ bhagavatā, vuttamarahatāti me sutaṃ –

"Kodhaṃ, bhikkhave, anabhijānaṃ aparijānaṃ tattha cittaṃ avirājayaṃ appajahaṃ abhabbo dukkhakkhayāya. Kodhañca kho, bhikkhave, abhijānaṃ parijānaṃ tattha cittaṃ virājayaṃ pajahaṃ bhabbo dukkhakkhayāyā"ti. Etamatthaṃ bhagavā avoca. Tatthetaṃ iti vuccati –

"Yena kodhena kuddhāse, sattā gacchanti duggatiṃ,
Taṃ kodhaṃ sammadaññāya, pajahanti vipassino,
Pahāya na punāyanti, imaṃ lokaṃ kudācana"nti.

Ayampi attho vutto bhagavatā, iti me sutanti.

Powiedziane to było przez Błogosławionego, powiedziane to było przez arhata, tak słyszałem:

"(Gdy) złość, mnisi, jest nierozpoznana, w pełni niezrozumiana, wtedy umysł nierozjaśniony, nie oderwany (od złości), nie jest zdolny do wygaszenia cierpienia. (Gdy) złość zaś, mnisi, jest rozpoznana, w pełni zrozumiana, wtedy umysł rozjaśniony, oderwany (od złości), zdolny jest do wygaszenia cierpienia." To znaczenie Błogosławiony powiedział. Teraz tak to mówi się:

"Jaką złością byłyby rozzłoszczone istoty, które udają się do nędznej egzystencji,
Taką złość doskonale zrozumiawszy jasno widzący porzucają,
Porzuciwszy nie powracają nigdy do tego świata."

To także jest znaczenie tego, co powiedział Błogosławiony, tak słyszałem.