Vuttañhetaṃ bhagavatā, vuttamarahatāti me sutaṃ –

"Makkhaṃ, bhikkhave, anabhijānaṃ aparijānaṃ tattha cittaṃ avirājayaṃ appajahaṃ abhabbo dukkhakkhayāya. Makkhañca kho, bhikkhave, abhijānaṃ parijānaṃ tattha cittaṃ virājayaṃ pajahaṃ bhabbo dukkhakkhayāyā"ti. Etamatthaṃ bhagavā avoca. Tatthetaṃ iti vuccati –

"Yena makkhena makkhāse, sattā gacchanti duggatiṃ,
Taṃ makkhaṃ sammadaññāya, pajahanti vipassino,
Pahāya na punāyanti, imaṃ lokaṃ kudācana"nti.

Ayampi attho vutto bhagavatā, iti me sutanti.

Powiedziane to było przez Błogosławionego, powiedziane to było przez arhata, tak słyszałem:

"(Gdy) poniżanie, mnisi, jest nierozpoznane, w pełni niezrozumiane, wtedy umysł nierozjaśniony, nie oderwany (od poniżania), nie jest zdolny do wygaszenia cierpienia. (Gdy) poniżanie zaś, mnisi, jest rozpoznane, w pełni zrozumiane, wtedy umysł rozjaśniony, oderwany (od poniżania), zdolny jest do wygaszenia cierpienia." To znaczenie Błogosławiony powiedział. Teraz tak to mówi się:

"Jakim poniżaniem byłyby zajęte istoty, które udają się do nędznej egzystencji,
Takie poniżanie doskonale zrozumiawszy jasno widzący porzucają,
Porzuciwszy nie powracają nigdy do tego świata."

To także jest znaczenie tego, co powiedział Błogosławiony, tak słyszałem.