Jedzenie mięsa
Ponieważ karmiczna, czyli moralna jakożś każdego działania jest określona poprzez wolę (cetanā), która jest odpowiedzialna za to działanie a niezależnie od tej woli nic nie może być nazywane karmicznie korzystnym lub szkodliwym (kusala, akusala), dlatego też jako taki, zewnętrzny akt jedzenia mięsa jest karmicznie neutralny (avyākata).
"W trzech przypadkach jedzenie mięsa powinno być odrzucone: jeżeli się widziało, słyszało lub podejrzewa (że zwierze zostało zabite się celowo dla osoby, która miała je spożywać)." (M. 55)
Jest tak ponieważ gdyby w takiej sytuacji ktoś spożywałby to mięso byłoby to wyrażeniem zgody na zabicie tego zwierzęcia i poprzez to skłonieniem zabójcy zwierzęcia do jego jego morderczych działań. Poza tym przypadkiem Buddha niegdy nie sprzeciwiał się w zwykłych okolicznościach jedzeniu mięsa co można wywnioskować z wielu wersów Sutt (np. A. V. 44; VIII, 12; M. 55, itd.) oraz Vinayi, gdzie podawane jest, że Buddha stanowczo sprzeciwił się propozycji Devadatty by zabronić jedzenia mięsa przez mnichów oprócz tego, że dziesięć rodzajów mięsa było zabronione (jedynie z zewnętrznych przyczyn) dla mnichów: mięso słonia, tygrysa, węża itp.
Patrz Āmagandha Sutta (Sn.), "Wczesny Buddyzm i odbieranie życia" autorstwa I. B. Horner'a (WHEEL 104).