Kāya-gatā-sati
Uważność w odniesieniu do Ciała, czasem odnosi się (np. Vis.M. VIII, 2) jedynie do kontemplacji 32 części ciała a czasem (np. M. 119) do wszystkich tych rozmaitych medytacji zaliczanych do Kontemplacji Ciała (kāyānupassanā), czyli pierwszej z czterech Podstaw Uważności (Satipat.t.hāna), które częściowo składają się z ćwiczeń Skupienia (samādhi) a częściowo z ćwiczeń Wglądu (vipassanā). Z drugiej strony medytacje Cmentarne (sīvathika) wspomniane w Satipat.t.hāna S. (M. 10) są prawie tym samym co dziesięć kontemplacji obrzydliwości (asubha-bhāvanā) zawartych w Vis.M. VI, podczas gdy w innych tekstach kontemplacja nad 32 częściami ciała jest nazywana Rozmyślaniem nad Nieczystością (pat.ikkūla-saññā).
W takich tekstach jak: ”O mnisi, jedna rzecz rozwijana i wciąż powtarzana prowadzi do osiągnięcia mądrości. Jest to kontemplacja ciała” (A.I), odnosi się ona do wszystkich ćwiczeń wymienionych jako pierwsza Satipat.t.hāna.
Vis.M. VIII, 2 podaje szczegółowy opis i wyjaśnienie metody rozwijania kontemplacji 32 części Ciała. To ćwiczenie wytwarza jedynie pierwsze Wchłonięcie (jhāna). Typowy tekst, który pomija Mózg jest podawany w Satipat.thāna Sutta oraz w innych źródłach i brzmi następująco:
"O mnisi, następnie mnich kontempluje ciało od podeszw stóp w górę i od szczytu włosów w dół, ze skórą rozciągniętą wokół niego i rozmaitymi nieczystościami wewnątrz: To ciało składa się z włosów na głowie, włosów na ciele, paznokci, zębów, skóry, mięśni, ścięgien, kości, szpiku, nerek, serca, wątroby, diafragmy, śledziony, płuc, jelita cienkiego, jelita grubego, żołądka, ekskrementów, żółci, flegmy, ropy, krwi, potu, tłuszczu, łez, łoju na skórze, śliny, śluzu w nosie, płynu stawowego i uryny …."
Vis.M. VIII, 2 podaje: "Poprzez powtarzanie słów tego ćwiczenia osoba stanie się dobrze zaznajomiona ze słownictwem, umysł nie będzie gonić to tu, to tam, różne części ciała staną się wyraźne - niczym rząd palców albo rząd tyczek w płocie. Następnie gdy powtarza się słowa ćwiczenia powinno się to również czynić w umyśle. Powtarzanie w myślach tworzy podstawę dla przeniknięcia ich charakterystycznych cech…. Ten, kto tak bada części ciała: ich kolor, kształt, miejsce, położenie, granice i rozważa je jeden po drugim, nie śpiesząc się zbytnio i jako coś wzniosłego, takiej osobie w czasie kontemplacji ciała wszystkie te rzeczy jednocześnie przejawiają się w wyjątkowo wyraźny sposób. Gdy jednak utrzymuje on swoją uwagę przytwierdzoną na zewnątrz (tzn. do ciał innych istot) i gdy wszystkie te części wyraźnie się przejawiają, wtedy wszyscy ludzie i zwierzęta, które przebywają w pobliżu tracą wygląd żywych istot i przejawiają się jako skupiska wielu różnych rzeczy. Wygląda to tak, jak gdyby pożywienie i napoje, które zostały przez te istoty przełknięte były wkładane w to skupisko rzeczy. Nastepnie gdy wciąż na nowo utrzymuje się myśl: "Odrzucające! Odrzucające!" - omijając po drodze kilka części – stopniowo uzyskuje się Osiągnięcie Skupienia (appanā-samādhi, czyli skupienie jhāna). W tym połączeniu pojawienie się formy … jest nazywane Uzyskanym Obrazem (uggaha-nimitta), zaś powstanie Wzniosłości - Przeciwnym Obrazem (pat.ibhāga-nimitta)."