ŚMIEJĄCY SIĘ BUDDHA

(LAUGHING BUDDHA)
Zob. Maitriya

ŚPIEWY

(CHANTING)

chanting.jpg

Śpiewy (jappa lub saṅgīti) to rytmiczne recytowanie słów lub zdań bez towarzyszącej muzyki. Śpiewy odgrywają istotną rolę w przekazywaniu Dhammy. Od przynajmniej trzystu lat mnisi i mniszki regularnie spotykają się by śpiewać sutty, w celu ich zapamiętania. Obecnie śpiewy posiadają wartość społeczną, kontemplacyjną a nawet terapeutyczną. Śpiew może uciszyć myśli i skupić uwagę i dzięki temu być dobrym przygotowaniem do medytacji. Istnieje szeroko rozpowszechnione wierzenie, iż śpiewanie słów Buddhy, w szczególności mów typu Mettā Sutta potrafą mieć uzdrawiający wpływ i istnieją nawet dowody na poparcie tego wierzenia. Łagodny, ujmujący dźwięk śpiewów potrafi ukoić zarówno ciało jak i umysł, a grupa osób, która zgromadziła się, by praktykować śpiewy może sprawić, że chora osoba czuje się potrzebna i otoczona troską, co wspomaga proces powrotu do zdrowia.

I-Tsing, chiński mnich z siódmego wieku wymienił zalety śpiewów: „Umożliwia poznanie cnót Buddhy, uczy doceniać poezję, oczyszcza język, poszerza pierś, uczy zaufania w zgromadzeniu i dodaje dobrego zdrowia (przez zachęcanie do głębszego oddychania).”

ŚRODKOWA ŚCIEŻKA

(MIDDLE WAY)
Środkowa Ścieżka (Majjhimā Paṭipadā) to alternatywna nazwa, jaką Buddha nazwał swoją Szlachetną Ośmioraką Ścieżką (S. V, 42). Nadał jej tę nazwę ponieważ buddyjskie życie duchowe powinno być przeżywane unikając skrajności samoumartwiania i dogadzania sobie, jednym słowem wszystkich skrajności. Ten nacisk na równowagę i umiarkowanie oznaczał, że w długiej historii buddyzmu pojawiło się bardzo niewielu fanatyków czy też grup ekstremistycznych.

ŚWIADOMOŚĆ

Patrz Uważność.

ŚWIATŁO

(LIGHT)
Światło (āloka) to elektromagnetyczne promieniowanie o określonej długości fali. W postaci lamp lub świec, światło jest jedną z trzech rzeczy używanych w trakcie buddyjskiej pūjā czyli ceremonii kontemplacyjnej. Pozostałe ofiarowania to kwiaty i kadzidła. W buddyzmie tak jak w większości tradycji, światło używane jest jako metafora lub porównanie do mądrości lub zrozumienia, z powodu swojej zdolności sprawiania, iż rzeczy staja się widzialne. Syn Buddhy Rāhula nazwał swego ojca „Niosącym Pochodnie dla Ludzkości” (Sn.336). Buddha czasem rzucał wyzwanie swoim słuchaczom: „Czyż nie będziecie szukać Światła?” (Dhp.146) i odnosił się do swoich oświeconych uczniów jako do „Niosących Światło” (It.80). Raz powiedział swoim mnichom: „Powinniście promieniować” (sobhetha yaṃ tumhe), przez co miał na myśli to, że ich zachowanie powinno być natchnieniem dla innych (Vin.I,187). Gdy doinformowani buddyści zapalają lub ustawiają lampy przed figurką Buddhy, kontemplują majestat i moc wyzwolenia płynącego z mądrości i postanawiają uczynić to częścią ich codziennego życia.

ŚWIECCY BUDDYŚCI

(LAY BUDDHISTS)
Zob. Upāsaka i Upāsikā.