|
rozdział z książki „The Way It Is” pod tytułem „Non-dualism”, str. 115 – 117.
Znamienny dar nauk Buddhy leży w czymś, co nazywamy niedwoistością. Jest to podejście typu „ani-ani” w stosunku do filozoficznych pytań. Monistyczne religie posiadają tendencję, aby mówić o Jednym: Jednym Bogu, o Całości lub o Naturze Buddhy lub o Jednym Umyśle i jest to bardzo inspirujące. Zwracamy się do monistycznych doktryn po inspirację. Lecz inspiracja jest tylko jednym z poziomów doświadczenia religijnego i dlatego musimy z tego wyrosnąć. Musimy puścić pragnienie inspiracji, czy też wiarę w Boga lub w Jedność, w Jeden Umysł lub we wszystko obejmującą dobroć, czy w uniwersalną sprawiedliwość.
Nie proszę was tutaj, abyście przestali wierzyć w te rzeczy. Lecz praktyka niedwoistości jest drogą puszczania tego wszystkiego. Jest widzeniem przywiązania do poglądów, opinii oraz percepcji, ponieważ percepcja jednego umysłu jest tylko percepcją, czyż nie? Percepcja uniwersalnej dobroci jest percepcją, do której możemy się przywiązać. Natura Buddhy jest percepcją. Buddha jest percepcją. Jeden Bóg i wiara, że wszystko jest jednym uniwersalnym systemem, globalną wioską, wszystko jest jednym i jedno jest wszystkim, wszystko jest sprawiedliwe i dobre, Bóg nas kocha - to są percepcje, które mogą być bardzo miłe, lecz wciąż są tylko percepcjami, które powstają i zanikają. Percepcje monistycznych doktryn powstają i zanikają.
Jaki będzie praktyczny skutek takiego doświadczenia, kiedy puszczasz rzeczy i one zanikają? Co zostało, co jest pozostałością? To jest to, na co Buddha wskazuje, nauczając o powstawaniu i zaniku warunków.
W momencie, gdy zanika postrzeganie siebie, oraz zanika każda z doktryn, wszystkie natchnione nauki, wszystkie mądre powiedzenia — wciąż jest tam znający to zaniknie. Pozostajemy wtedy z pustym umysłem. Bo co jest tam do chwytania? Więc pojawia się pragnienie, aby wiedzieć, aby mieć się czegoś uchwycić wzrasta. Możemy czasami dostrzegać panikę w naszym umyśle: musimy w coś wierzyć! „Powiedz mi o uniwersalnej dobroci!”. Jednak jest to właśnie strach oraz pożądanie, które zaczynają ponownie działać, nieprawdaż? „Chcę w coś wierzyć! Potrzebuję w coś wierzyć! Chcę wiedzieć, że wszystko jest w porządku. Chcę się przywiązać i wierzyć w percepcję jedności i całości”. Tak więc, wciąż istnieje pożądanie, którego działania możesz nie dostrzegać i do którego możesz być wciąż przywiązany. Dlatego doświadczenie religijne jest pewnego rodzaju desperacją.
W historii o ukrzyżowaniu najbardziej imponującym zdaniem, jakie wypowiedział Chrystus, było: „Ojcze, ojcze czemuś mnie opuścił?” Co stało się z tym Ojcem, który ochraniał Jezusa? Nawet Bóg go opuścił. To jest prawdziwie rozpaczliwy okrzyk, czyż nie? Jedyna percepcja "ja" na którą mógł licz liczyć, nagle rozpuściła się w jego umyśle. Zaraz po tym doświadczeniu pojawiła się oczywiście akceptacja, a potem zmartwychwstanie, narodzenie na nowo, uwolnienie się od tych wszystkich iluzji, od przywiązania do Boga, przywiązania do doktryny oraz przywiązania do najwyższych pojęć, najsubtelniejszych wartości.
Wszystkie te rzeczy pozostają nadal bardzo dobre oraz chwalebne. Lecz właśnie przywiązanie powoduje, że cierpimy, ponieważ, jeśli przywiązujemy się do jakiejkolwiek percepcji nie urzeczywistniamy prawdy. Po prostu jesteśmy przywiązani do symbolu i bierzemy ten symbol za rzeczywistość. Gdybym powiedział: „Czy widzisz Buddhę siedzącego tam w świątyni? To jest prawdziwy Buddha. To jest Buddha. ”Pomyślałbyś: „Ajahn Sumedho naprawdę odleciał”. Pomimo to, wciąż możemy przywiązywać się do percepcji Buddhy, jako Buddhy, nieprawdaż? Nie jesteśmy na etapie, na którym wierzymy, że wielki posąg jest Buddhą, lecz możemy być bardzo przywiązani do poglądu na temat Buddhy. I może to być bardzo ładny pogląd. Taki jak tamta Buddha-rupa, która przecież jest bardzo ładna czyż nie? Lubię tego Buddhę, jest bardzo piękny. Nie oznacza to, że powinniśmy się go pozbyć, ponieważ sama Buddha-rupa nie zwodzi. To co naprawdę jest niebezpieczne, to nasze przywiązanie do percepcji siebie, innych, Buddhy, Boga, Jedności lub całości.
Jeśli naprawdę zdołasz uwolnić swój umysł od przywiązania, wtedy każdy taki pogląd z osobna będzie słuszny. Nie potępiamy monizmu jako błędnego. Lecz przywiązanie do monistycznej doktryny jest ograniczające oraz oślepiające. Tak samo, jak przywiązanie do niedwoistości. Celem niedwoistości jest rzeczywiste wskazywanie na przywiązanie. Lecz jeżeli jesteś jedynie filozoficznym niedualistą, wówczas możesz przywiązać się do postawy anihilacyjnej.
Nie proszę was, abyście przywiązali się do niedualistycznej postawy, lecz proszę, abyście nie szukali inspiracji dla swoich umysłów, abyście nie czytali inspirujących monistycznych nauk lub nauk innych religii, podczas tego odosobnienia, ponieważ aby naprawdę nauczyć się używać tego szczególnego narzędzia, musicie robić to co mówi i obserwować rezultaty. Może wydawać się to całkiem jałowe, lecz musimy właśnie puścić tę potrzebę inspiracji, aż do punktu rozpaczy. Musimy nauczyć się akceptować tę pustkę, ciszę, zanik, samotność, brak ciepła i nie prosić ani o dobroduszność, ani o życzliwość. Musimy otworzyć się na ciszę i kontemplować ją, raczej uczyć się od niej, niż uciekać przed nią w poszukiwaniu ciepła matki, czy bezpieczeństwa ojca. Jedynym sposobem, jakim można opisać to Święte Życie, jest dorastanie istoty ludzkiej do stanu dorosłości, gdzie już dłużej nie musimy marudzić za ciepłem młodości, dzieciństwa, czy przyjemności świata.
AN.10.048
Pabbajitābhiṇha Sutta
Mowa o powtórzeniach dla tego, który wywędrował1
Tłumaczenie na podstawie oryginalnego tekstu w Pāḷi
Oto com usłyszał – pewnego razu Błogosławiony przebywał niedaleko miasta Sāvatthi w klasztorze Anāthapiṇḍiki w gaju Jety. Tam Błogosławiony zwrócił się do mnichów:
„Mnisi.”
„Bhadante.” mnisi ci posłyszeli Błogosławionego.
Oto co Błogosławiony powiedział:
„Mnisi, istnieje dziesięć rodzai powtórnych rozpatrywań tego, który wywędrował. Które dziesięć?
1. „Przeistoczyłem się by wznieść się ponad doczesny stan” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
2. „Moje przetrwanie jest zależne od innych” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
3. „Muszę zachowywać się w odmienny sposób” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
4. „Czy nie ma niczego za co mógłbym upomnieć samego siebie odnośnie dochowywania mych wskazań moralnych?” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
5. „Czy nie ma niczego za co mogliby upomnieć mnie moi uczeni współtowarzysze mnisiego życia, badając moje zachowanie, odnośnie dochowywania wskazań moralnych?” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
6. „Wszystkich, których kocham i wszystko to, co jest mi drogie, zmieni się i przeminie.” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
7. „Jestem właścicielem mojej kammy, spadkobiercą mojej kammy, zrodzony z mojej kammy, związany z moją kammą, istnieję wspierany przez moją kammę. Jakąkolwiek kammę stworzę, czy dobrą czy złą, będę jej spadkobiercą.” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
8. „W jaki sposób upływają mi noce i dnie?” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
9. „Czy znajduję przyjemność w przebywaniu w odosobnionych miejscach?” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
10. „Czy osiągnąłem jakikolwiek ponadprzeciętny stan, wyszczególniający się prawdziwie szlachetną wiedzą i postrzeganiem, tak bym później, pytany przez współtowarzyszy mnisiego życia nie był zakłopotany?” tak oto powtórnie rozpatruje ten, kto wywędrował.
Oto jest dziesięć rodzai powtórnych rozpatrywań tego, który wywędrował.
Tak powiedział Błogosławiony, mnisi radowali się słowami Błogosławionego, które zainspirowały ich.
Zobacz suttę wraz z komentarzem tłumacza:
Pabbajitābhiṇha Sutta (AN.10.048 - Mowa o powtórzeniach dla tego, który wywędrował)
Chcąc wykorzystać część lub całość tego dzieła, należy używać licencji GFDL:
Udziela się zgody na kopiowanie, dystrybucję lub/i modyfikację tego tekstu na warunkach licencji GNU Free Documentation License w wersji 1.2 lub nowszej, opublikowanej przez Free Software Foundation.
Można także użyć następującej licencji Creative Commons:
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0
Oryginał można znaleźć na tej stronie: http://www.amaravati.org/abm/english/documents/the_way_it_is/18nod.html
Źródło: Copyright © 1988 Cittaviveka www.amaravati.org
Redakcja portalu tłumaczeń buddyjskich: http://SASANA.PL/
Tłumaczenie: Portal Sasana.pl