Sāvatthinidānaṃ. Tena kho pana samayena rājā pasenadi kosalo doṇapākakuraṃ bhuñjati. Atha kho rājā pasenadi kosalo bhuttāvī mahassāsī yena bhagavā tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā bhagavantaṃ abhivādetvā ekamantaṃ nisīdi. Atha kho bhagavā rājānaṃ pasenadiṃ kosalaṃ bhuttāviṃ mahassāsiṃ viditvā tāyaṃ velāyaṃ imaṃ gāthaṃ abhāsi –

W Savatthi. W owym czasie król Kosali, Pasenadi, miarkę gotowanego ryżu zjadł. Wtedy król Kosali, Pasenadi, najedzony, wielce zadowolony, do Błogosławionego zbliżył się, zbliżywszy się, Błogosławionego pozdrowiwszy, z boku usiadł. Wtedy Błogosławiony króla Kosali, Pasenadi, najedzonego, wielce zadowolonego, ujrzawszy, w tym czasie ten wiersz powiedział:

"Manujassa sadā satīmato,
Mattaṃ jānato laddhabhojane,
Tanu tassa bhavanti vedanā,
Saṇikaṃ jīrati āyupālaya"nti.

"U człowieka, zawsze uważnego,
Umiar znającego w przyjmowanym jedzeniu,
Coraz słabsze stają się uczucia,
Stopniowo staje się stary, chroniąc (swoje) życie."

Tena kho pana samayena sudassano māṇavo rañño pasenadissa kosalassa piṭṭhito ṭhito hoti. Atha kho rājā pasenadi kosalo sudassanaṃ māṇavaṃ āmantesi – "ehi tvaṃ, tāta sudassana, bhagavato santike imaṃ gāthaṃ pariyāpuṇitvā mama bhattābhihāre bhāsa. Ahañca te devasikaṃ kahāpaṇasataṃ niccaṃ bhikkhaṃ pavattayissāmī"ti.
"Evaṃ devā"ti kho sudassano māṇavo rañño pasenadissa kosalassa paṭissutvā bhagavato santike imaṃ gāthaṃ pariyāpuṇitvā rañño pasenadissa kosalassa bhattābhihāre sudaṃ bhāsati –

W tym czasie Sudassana, młody bramin, stał za królem Kosali, Pasenadi. Wtedy króli Kosali, Pasenadi, do Sudassany, młodego bramina, zwrócił się: "Chodź ty, drogi Sudasano, w obecności Błogosławionego, ten wiersz (uprzednio) opanowawszy, podczas mojego posiłku (go) wygłaszaj. Ja zaś ciebie codziennie setką monet i jedzeniem stale będę obdarzał."
"Tak, królu", Sudassana, młody bramin królowi Kosali, Pasenadi, obiecawszy, w obecności Błogosławionego, ten wiersz (uprzednio) opanowawszy, podczas posiłku (go) wygłasza:

"Manujassa sadā satīmato,
Mattaṃ jānato laddhabhojane,
Tanu tassa bhavanti vedanā,
Saṇikaṃ jīrati āyupālaya"nti.

"U człowieka, zawsze uważnego,
Umiar znającego w przyjmowanym jedzeniu,
Coraz słabsze stają się uczucia,
Stopniowo staje się stary, chroniąc (swoje) życie."

Atha kho rājā pasenadi kosalo anupubbena nāḷikodanaparamatāya saṇṭhāsi. Atha kho rājā pasenadi kosalo aparena samayena susallikhitagatto pāṇinā gattāni anumajjanto tāyaṃ velāyaṃ imaṃ udānaṃ udānesi – "ubhayena vata maṃ so bhagavā atthena anukampi – diṭṭhadhammikena ceva atthena samparāyikena cā"ti.

Wtedy król Kosali, Pasenadi, stopniowo ilość¹ gotowanego ryżu zmniejszył. Wtedy król Kosali, Pasenadi, po pewnym czasie, kiedy miał szczupłe ciało, ręką kończyn (swoich) dotykając, w tym czasie tę emocjonalną wypowiedź wygłosił: "Rzeczywiście podwójnie dla mojej pomyślności ten Błogosławiony okazał współczucie, dla pomyślności należącej do tego świata i należącej do przyszłego świata."