Sāvatthinidānaṃ. Atha kho rājā pasenadi kosalo divā divassa yena bhagavā tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā bhagavantaṃ abhivādetvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinnaṃ kho rājānaṃ pasenadiṃ kosalaṃ bhagavā etadavoca – "handa, kuto nu tvaṃ, mahārāja, āgacchasi divā divassā"ti?

W Savatthi. Wtedy król Kosali, Pasenadi, o świcie do Błogosławionego zbliżył się, zbliżywszy się, Błogosławionego pozdrowiwszy, z boku usiadł. Do króla Kosali, Pasenadi, który z boku usiadł, Błogosławiony powiedział to: "A więc, skądże ty, wielki królu, przyszedłeś o świcie?"

"Idha, bhante, sāvatthiyaṃ seṭṭhi gahapati kālaṅkato. Tamahaṃ aputtakaṃ sāpateyyaṃ rājantepuraṃ atiharitvā āgacchāmi. Asīti, bhante, satasahassāni hiraññasseva, ko pana vādo rūpiyassa! Tassa kho pana, bhante, seṭṭhissa gahapatissa evarūpo bhattabhogo ahosi – kaṇājakaṃ bhuñjati bilaṅgadutiyaṃ. Evarūpo vatthabhogo ahosi – sāṇaṃ dhāreti tipakkhavasanaṃ. Evarūpo yānabhogo ahosi – jajjararathakena yāti paṇṇachattakena dhāriyamānenā"ti.

"Tutaj, Panie, w Savatthi, bogaty gospodarz umarł. Z powodu braku (jego) synów bogactwo do pałacu królewskiego przeniósłszy, przyszedłem. Osiemdziesiąt, Panie, setek tysięcy w nieobrobionym złocie, nie mówiąc jeszcze o srebrze! Co więcej, Panie, u tego bogatego gospodarza takie bogactwo jedzenia było, a gotowany ryż jadł z kwaśnym kleikiem. Takie bogactwo ubrań było, a nosił trzyczęściową szatę z konopi. Takie bogactwo pojazdów było, a jeździł starym powozem z baldachimem zrobionym z liści."

"Evametaṃ, mahārāja, evametaṃ, mahārāja! Asappuriso kho, mahārāja, uḷāre bhoge labhitvā nevattānaṃ sukheti pīṇeti, na mātāpitaro sukheti pīṇeti, na puttadāraṃ sukheti pīṇeti, na dāsakammakaraporise sukheti pīṇeti, na mittāmacce sukheti pīṇeti, na samaṇabrāhmaṇesu uddhaggikaṃ dakkhiṇaṃ patiṭṭhāpeti sovaggikaṃ sukhavipākaṃ saggasaṃvattanikaṃ. Tassa te bhoge evaṃ sammā aparibhuñjiyamāne rājāno vā haranti corā vā haranti aggi vā ḍahati udakaṃ vā vahati appiyā vā dāyādā haranti. Evaṃsa te, mahārāja, bhogā sammā aparibhuñjiyamānā parikkhayaṃ gacchanti, no paribhogaṃ.

"Tak to jest, wielki królu, tak to jest, wielki królu! Zły człowiek, wielki królu, wielkie bogactwa otrzymawszy nawet siebie nie uszczęśliwia, nie zadowala, matki, ojca nie uszczęśliwia, nie zadowala, dzieci, żony nie uszczęśliwia, nie zadowala, niewolników, robotników, służących nie uszczęśliwia, nie zadowala, przyjaciół, kolegów nie uszczęśliwia, nie zadowala, nie wspomaga ascetów, braminów, darowiznami, które prowadzą do duchowych zasług, związanych z niebem, dając w wyniku szczęście, prowadząc do nieba. Te jego bogactwa, tak w pełni nie będące wykorzystanymi, albo królowie zabierają, albo złodzieje zabierają, albo ogień spala, albo woda unosi, albo niewłaściwi spadkobiercy zabierają. Tak to jest, wielki królu, te bogactwa w pełni nie będące wykorzystanymi, tracone są, nie są używane.

Seyyathāpi, mahārāja, amanussaṭṭhāne pokkharaṇī acchodakā sītodakā sātodakā setodakā supatitthā ramaṇīyā. Taṃ jano neva hareyya na piveyya na nahāyeyya na yathāpaccayaṃ vā kareyya. Evañhi taṃ, mahārāja, udakaṃ sammā aparibhuñjiyamānaṃ parikkhayaṃ gaccheyya, no paribhogaṃ. Evameva kho, mahārāja, asappuriso uḷāre bhoge labhitvā nevattānaṃ sukheti pīṇeti, na mātāpitaro sukheti pīṇeti, na puttadāraṃ sukheti pīṇeti, na dāsakammakaraporise sukheti pīṇeti, na mittāmacce sukheti pīṇeti, na samaṇabrāhmaṇesu uddhaggikaṃ dakkhiṇaṃ patiṭṭhāpeti sovaggikaṃ sukhavipākaṃ saggasaṃvattanikaṃ. Tassa te bhoge evaṃ sammā aparibhuñjiyamāne rājāno vā haranti corā vā haranti aggi vā ḍahati udakaṃ vā vahati appiyā vā dāyādā haranti. Evaṃsa te, mahārāja, bhogā sammā aparibhuñjiyamānā parikkhayaṃ gacchanti, no paribhogaṃ.

Podobnie jak, wielki królu, w bezludnym miejscu stawy o czystych wodach, chłodnych wodach, przejrzystych wodach, przyjemnych wodach, o pięknych brzegach, urocze. Tej (wody) człowiek nie wziąłby, nie napiłby się, nie umyłby się albo nie użyłby do podobnego celu. Tak rzeczywiście ta, wielki królu, woda w pełni nie będąca wykorzystaną, stracona byłaby, nie użyta. Właśnie tak, wielki królu, zły człowiek, wielkie bogactwa otrzymawszy nawet siebie nie uszczęśliwia, nie zadowala, matki, ojca nie uszczęśliwia, nie zadowala, dzieci, żony nie uszczęśliwia, nie zadowala, niewolników, robotników, służących nie uszczęśliwia, nie zadowala, przyjaciół, kolegów nie uszczęśliwia, nie zadowala, nie wspomaga ascetów, braminów, darowiznami, które prowadzą do duchowych zasług, związanych z niebem, dając w wyniku szczęście, prowadząc do nieba. Te jego bogactwa, tak w pełni nie będące wykorzystanymi, albo królowie zabierają, albo złodzieje zabierają, albo ogień spala, albo woda unosi, albo niewłaściwi spadkobiercy zabierają. Tak to jest, wielki królu, te bogactwa w pełni nie będące wykorzystanymi, tracone są, nie są używane.

Sappuriso ca kho, mahārāja, uḷāre bhoge labhitvā attānaṃ sukheti pīṇeti, mātāpitaro sukheti pīṇeti, puttadāraṃ sukheti pīṇeti, dāsakammakaraporise sukheti pīṇeti, mittāmacce sukheti pīṇeti, samaṇabrāhmaṇesu uddhaggikaṃ dakkhiṇaṃ patiṭṭhāpeti sovaggikaṃ sukhavipākaṃ saggasaṃvattanikaṃ. Tassa te bhoge evaṃ sammā paribhuñjiyamāne neva rājāno haranti, na corā haranti, na aggi ḍahati, na udakaṃ vahati, na appiyā dāyādā haranti. Evaṃsa te, mahārāja, bhogā sammā paribhuñjiyamānā paribhogaṃ gacchanti, no parikkhayaṃ.

Dobry zaś człowiek, wielki królu, wielkie bogactwa otrzymawszy siebie uszczęśliwia, zadowala, matkę, ojca uszczęśliwia, zadowala, dzieci, żonę uszczęśliwia, zadowala, niewolników, robotników, służących uszczęśliwia, zadowala, przyjaciół, kolegów uszczęśliwia, zadowala, wspomaga ascetów, braminów, darowiznami, które prowadzą do duchowych zasług, związanych z niebem, dając w wyniku szczęście, prowadząc do nieba. Tych jego bogactw, tak w pełni będących wykorzystanymi, królowie nie zabierają, złodzieje nie zabierają, ogień nie spala, woda nie unosi, niewłaściwi spadkobiercy nie zabierają. Tak to jest, wielki królu, te bogactwa w pełni będące wykorzystanymi, są używane, nie są tracone.

Seyyathāpi, mahārāja, gāmassa vā nigamassa vā avidūre pokkharaṇī acchodakā sītodakā sātodakā setodakā supatitthā ramaṇīyā. Tañca udakaṃ jano hareyyapi piveyyapi nahāyeyyapi yathāpaccayampi kareyya. Evañhi taṃ, mahārāja, udakaṃ sammā paribhuñjiyamānaṃ paribhogaṃ gaccheyya, no parikkhayaṃ. Evameva kho, mahārāja, sappuriso uḷāre bhoge labhitvā attānaṃ sukheti pīṇeti, mātāpitaro sukheti pīṇeti, puttadāraṃ sukheti pīṇeti, dāsakammakaraporise sukheti pīṇeti, mittāmacce sukheti pīṇeti, samaṇabrāhmaṇesu uddhaggikaṃ dakkhiṇaṃ patiṭṭhāpeti sovaggikaṃ sukhavipākaṃ saggasaṃvattanikaṃ. Tassa te bhoge evaṃ sammā paribhuñjiyamāne neva rājāno haranti, na corā haranti, na aggi ḍahati, na udakaṃ vahati, na appiyā dāyādā haranti. Evaṃsa te, mahārāja, bhogā sammā paribhuñjiyamānā paribhogaṃ gacchanti, no parikkhaya"nti.

Podobnie jak, wielki królu,w pobliżu wsi albo małego miasta stawy o czystych wodach, chłodnych wodach, przejrzystych wodach, przyjemnych wodach, o pięknych brzegach, urocze. Tę (wodę) człowiek wziąłby, napiłby się, umyłby się albo użyłby do podobnego celu. Tak rzeczywiście ta, wielki królu, woda w pełni będąca wykorzystaną, użyta byłaby, nie stracona. Właśnie tak, wielki królu, zły człowiek, wielkie bogactwa otrzymawszy siebie uszczęśliwia, zadowala, matkę, ojca uszczęśliwia, zadowala, dzieci, żonę uszczęśliwia, zadowala, niewolników, robotników, służących uszczęśliwia, zadowala, przyjaciół, kolegów uszczęśliwia, zadowala, wspomaga ascetów, braminów, darowiznami, które prowadzą do duchowych zasług, związanych z niebem, dając w wyniku szczęście, prowadząc do nieba. Tych jego bogactw, tak w pełni będących wykorzystanymi, królowie nie zabierają, złodzieje nie zabierają, ogień nie spala, woda nie unosi, niewłaściwi spadkobiercy nie zabierają. Tak to jest, wielki królu, te bogactwa w pełni będące wykorzystanymi, są używane, nie są tracone."

"Amanussaṭṭhāne udakaṃva sītaṃ,
Tadapeyyamānaṃ parisosameti,
Evaṃ dhanaṃ kāpuriso labhitvā,
Nevattanā bhuñjati no dadāti.
Dhīro ca viññū adhigamma bhoge,
So bhuñjati kiccakaro ca hoti,
So ñātisaṅghaṃ nisabho bharitvā,
Anindito saggamupeti ṭhāna"nti.

"Jak w bezludnym miejscu chłodna woda,
Nie będąc wypitą, może wówczas wyschnąć,
Tak bogactwo niski człowiek otrzymawszy,
Sam się (nim) nie cieszy, ani nie daje (innym).
Mądry zaś człowiek bogactwa otrzymawszy,
Cieszy się (nimi) i wypełnia (swoje) obowiązki,
Najlepszy z ludzi krewnych i Zgromadzenie wspomagając,
Bez winy do niebiańskiego świata udaje się."