Sāvatthinidānaṃ. Atha kho kisāgotamī bhikkhunī pubbaṇhasamayaṃ nivāsetvā pattacīvaramādāya sāvatthiṃ piṇḍāya pāvisi. Sāvatthiyaṃ piṇḍāya caritvā pacchābhattaṃ piṇḍapātapaṭikkantā yena andhavanaṃ tenupasaṅkami, divāvihārāya. Andhavanaṃ ajjhogāhetvā aññatarasmiṃ rukkhamūle divāvihāraṃ nisīdi. Atha kho māro pāpimā kisāgotamiyā bhikkhuniyā bhayaṃ chambhitattaṃ lomahaṃsaṃ uppādetukāmo samādhimhā cāvetukāmo yena kisāgotamī bhikkhunī tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā kisāgotamiṃ bhikkhuniṃ gāthāya ajjhabhāsi –

W Savatthi. Wtedy mniszka Kisagotami przed południem ubrawszy się, miskę i żółtą szatę wziąwszy, do Savatthi po jałmużnę poszła. Po Savatthi za jałmużną chodziła, po południu ze zbierania jałmużny wracając do gaju Andhavana przyszła na odpoczynek w czasie upału. Do gaju Andhavana wszedłszy pod pewnym drzewem dla odpoczynku w czasie upału usiadła. Wtedy niegodziwiec Mara mniszkę Kisagotami do strachu, konsternacji, przerażenia chcący doprowadzić, w odosobnieniu chcący (jej) przeszkodzić, do mniszki Kisagotami zbliżył się, zbliżywszy się do mniszki Kisagotami wierszem powiedział:

"Kiṃ nu tvaṃ mataputtāva, ekamāsi rudammukhī,
Vanamajjhagatā ekā, purisaṃ nu gavesasī"ti?

"Dlaczego ty, gdy syn jest martwy, samotna jesteś z twarzą we łzach,
Samotna, która weszła w środek lasu, człowieka szukasz?"

Atha kho kisāgotamiyā bhikkhuniyā etadahosi – "ko nu khvāyaṃ manusso vā amanusso vā gāthaṃ bhāsatī"ti? Atha kho kisāgotamiyā bhikkhuniyā etadahosi – "māro kho ayaṃ pāpimā mama bhayaṃ chambhitattaṃ lomahaṃsaṃ uppādetukāmo samādhimhā cāvetukāmo gāthaṃ bhāsatī"ti. Atha kho kisāgotamī bhikkhunī "māro ayaṃ pāpimā" iti viditvā māraṃ pāpimantaṃ gāthāhi paccabhāsi –

Wtedy u mniszki Kisagotami ta myśl pojawiła się: "Kim jest ten, człowiek czy demon, który ten wiersz powiedział?" Wtedy u mniszki Kisagotami ta myśl pojawiła się: "Mara, ten niegodziwiec, mnie do strachu, konsternacji, przerażenia chcący doprowadzić, w odosobnieniu chcący (mi) przeszkodzić, wiersz powiedział." Wtedy mniszka Kisagotami, "Mara, ten niegodziwiec", tak zrozumiawszy, do Mary niegodziwca wierszem odpowiedziała:

"Accantaṃ mataputtāmhi, purisā etadantikā,
Na socāmi na rodāmi, na taṃ bhāyāmi āvuso.
Sabbattha vihatā nandī, tamokkhandho padālito,
Jetvāna maccuno senaṃ, viharāmi anāsavā"ti.

"Wielu mam martwych synów, ludzi, którzy doszli do końca,
Nie opłakuję (ich), nie lamentuję, nie obawiam się tego, przyjacielu.
Wszędzie zniszczone pragnienie, masa niewiedzy zniszczona,
Zwyciężywszy armię śmierci, żyję wolna od skaz."

Atha kho māro pāpimā "jānāti maṃ kisāgotamī bhikkhunī"ti dukkhī dummano tatthevantaradhāyīti.

Wtedy niegodziwiec Mara (pomyślał) - "zna mnie mniszka Kisagotami", nieszczęśliwy, zasmucony, tak więc stamtąd zniknął.