Evaṃ me sutaṃ – ekaṃ samayaṃ bhagavā rājagahe viharati sappinītīre. Atha kho brahmā sanaṅkumāro abhikkantāya rattiyā abhikkantavaṇṇo kevalakappaṃ sappinītīraṃ obhāsetvā yena bhagavā tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā bhagavantaṃ abhivādetvā ekamantaṃ aṭṭhāsi. Ekamantaṃ ṭhito kho brahmā sanaṅkumāro bhagavato santike imaṃ gāthaṃ abhāsi –

Tak słyszałem. Pewnego razu Błogosławiony w Rajagaha przebywał, na brzegu rzeki Sappini. Wtedy Brahma Sanankumara, u schyłku nocy, wspaniałym światłem prawie cały brzeg rzeki Sappini oświetliwszy, do Błogosławionego zbliżył się, zbliżywszy się, Błogosławionego pozdrowiwszy, z boku stanął. Brahma Sanankumara, który z boku stanął, w obecności Błogosławionego ten wiersz powiedział:

"Khattiyo seṭṭho janetasmiṃ, ye gottapaṭisārino,
Vijjācaraṇasampanno, so seṭṭho devamānuse"ti.

"Kszatrija najwspanialszy wśród ludzi, który ma oparcie w (swoim) klanie,
Szczególną mądrością i zaletami obdarzony, on jest najwspanialszym wśród bogów i ludzi."

Idamavoca brahmā sanaṅkumāro. Samanuñño satthā ahosi. Atha kho brahmā sanaṅkumāro "samanuñño me satthā"ti bhagavantaṃ abhivādetvā padakkhiṇaṃ katvā tatthevantaradhāyīti.

Powiedział to Brahma Sanankumara. Nauczyciel zgodził się z tym. Wtedy Brahma Sanankumara, "nauczyciel zgodził się ze mną", Błogosławionego pozdrowiwszy, zwracając się (do niego) prawą stroną, tak więc stamtąd oddalił się.