Evaṃ me sutaṃ – ekaṃ samayaṃ bhagavā rājagahe viharati gijjhakūṭe pabbate acirapakkante devadatte. Atha kho brahmā sahampati abhikkantāya rattiyā abhikkantavaṇṇo kevalakappaṃ gijjhakūṭaṃ pabbataṃ obhāsetvā yena bhagavā tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā bhagavantaṃ abhivādetvā ekamantaṃ aṭṭhāsi. Ekamantaṃ ṭhito kho brahmā sahampati devadattaṃ ārabbha bhagavato santike imaṃ gāthaṃ abhāsi –

Tak słyszałem. Pewnego razu Błogosławiony w Rajagaha przebywał, na Górze Sępów, wkrótce po odejściu Devadatty. Wtedy Brahma Sahampati, u schyłku nocy, wspaniałym światłem prawie całą Górę Sępów oświetliwszy, do Błogosławionego zbliżył się, zbliżywszy się, Błogosławionego pozdrowiwszy, z boku stanął. Brahma Sahampati, który z boku stanął, odnosząc się do Devadatty, w obecności Błogosławionego ten wiersz powiedział:

"Phalaṃ ve kadaliṃ hanti, phalaṃ veḷuṃ phalaṃ naḷaṃ,
Sakkāro kāpurisaṃ hanti, gabbho assatariṃ yathā"ti.

"Owoc babki naprawdę zabija, owoc bambusa, owoc trzciny,
Gościnność zabija podłego człowieka, jak embrion muła."