Ekaṃ samayaṃ …pe… āyasmā vaṅgīso āḷaviyaṃ viharati aggāḷave cetiye āyasmatā nigrodhakappena upajjhāyena saddhiṃ. Tena kho pana samayena āyasmā nigrodhakappo pacchābhattaṃ piṇḍapātapaṭikkanto vihāraṃ pavisati, sāyaṃ vā nikkhamati aparajju vā kāle. Tena kho pana samayena āyasmato vaṅgīsassa anabhirati uppannā hoti, rāgo cittaṃ anuddhaṃseti. Atha kho āyasmato vaṅgīsassa etadahosi – "alābhā vata me, na vata me lābhā, dulladdhaṃ vata me, na vata me suladdhaṃ, yassa me anabhirati uppannā, rāgo cittaṃ anuddhaṃseti, taṃ kutettha labbhā, yaṃ me paro anabhiratiṃ vinodetvā abhiratiṃ uppādeyya. Yaṃnūnāhaṃ attanāva attano anabhiratiṃ vinodetvā abhiratiṃ uppādeyya"nti. Atha kho āyasmā vaṅgīso attanāva attano anabhiratiṃ vinodetvā abhiratiṃ uppādetvā tāyaṃ velāyaṃ imā gāthāyo abhāsi –

Pewnego razu …etc… czcigodny Vangisa w mieście Alavi¹ przebywał, w pobliżu cetiyi Aggalava, razem z czcigodnym Nigrodha Kappą², (swoim) duchowym nauczycielem. W tym czasie czcigodny Nigrodha Kappa po południu ze zbierania jałmużny wracając, do klasztoru przychodził, wieczorem (z niego) wychodził albo następnego dnia. W tym czasie u czcigodnego Vangisy niezadowolenie pojawiło się, pożądanie (jego) umysł zanieczyściło. Wtedy u czcigodnego Vangisy taka myśl pojawiła się: "Naprawdę jest to strata dla mnie, naprawdę nie jest to korzystne dla mnie, naprawdę (wszystko) jest z trudem otrzymywane przeze mnie, naprawdę (wszystko) nie jest łatwo otrzymywane przeze mnie, ponieważ u mnie niezadowolenie pojawiło się, pożądanie (mój) umysł zanieczyściło, czy jest tu ktoś obecny poza mną, kto niezadowolenie (moje) rozwiawszy, zadowolenie mógłby przywrócić? W rzeczy samej jest tak, że (tylko) ja sam swoje niezadowolenie rozwiawszy, zadowolenie mógłbym przywrócić." Wtedy czcigodny Vangisa sam swoje niezadowolenie rozwiawszy, zadowolenie przywróciwszy, z tej okazji te wiersze powiedział:

"Aratiñca ratiñca pahāya, sabbaso gehasitañca vitakkaṃ,
Vanathaṃ na kareyya kuhiñci, nibbanatho arato sa hi bhikkhu.

Yamidha pathaviñca vehāsaṃ, rūpagatañca jagatogadhaṃ,
Kiñci parijīyati sabbamaniccaṃ, evaṃ samecca caranti mutattā.

Upadhīsu janā gadhitāse, diṭṭhasute paṭighe ca mute ca,
Ettha vinodaya chandamanejo, yo ettha na limpati taṃ munimāhu.

Atha saṭṭhinissitā savitakkā, puthū janatāya adhammā niviṭṭhā,
Na ca vaggagatassa kuhiñci, no pana duṭṭhullabhāṇī sa bhikkhu.

Dabbo cirarattasamāhito, akuhako nipako apihālu,
Santaṃ padaṃ ajjhagamā muni paṭicca, parinibbuto kaṅkhati kāla"nti.

"Niezadowolenie i zadowolenie porzuciwszy, wszelkie myślenie związane z życiem rodzinnym,
Pożądania nie okazując do niczego, bez pragnień, bez zadowolenia naprawdę jest ten mnich.

Tutaj na ziemi i niebie, wszystko co składa się z form, co zawarte jest w świecie,
Rozpada się nietrwałe, tak wiedząc to zachowują się ci, którzy znają (swoje) ja.

Związani są ludzie więzami tego, co widziane, słyszane, złością i tym, co odczuwane zmysłami,
Kto jest wolny od pragnienia przyjemności, kto nie jest zabrudzony, tego nazywają mędrcem.

Na skutek trzymania się sześćdziesięciu myśli, szerokie pospólstwo złe nauki wyznaje,
U tego mnicha, nie należącego do takiej grupy (ludzi), nie ma fałszywej mowy.

Mądry, przez długi czas koncentrujący umysł, uczciwy, roztropny, wolny od pragnień,
Mędrzec, który znalazł spokój, z tego powodu oczekuje śmierci bez powtórnych narodzin."