Ekaṃ samayaṃ āyasmā vaṅgīso āḷaviyaṃ viharati aggāḷave cetiye āyasmatā nigrodhakappena upajjhāyena saddhiṃ. Tena kho pana samayena āyasmā vaṅgīso attano paṭibhānena aññe pesale bhikkhū atimaññati. Atha kho āyasmato vaṅgīsassa etadahosi – "alābhā vata me, na vata me lābhā, dulladdhaṃ vata me, na vata me suladdhaṃ, yvāhaṃ attano paṭibhānena aññe pesale bhikkhū atimaññāmī"ti. Atha kho āyasmā vaṅgīso attanāva attano vippaṭisāraṃ uppādetvā tāyaṃ velāyaṃ imā gāthāyo abhāsi –

Pewnego razu czcigodny Vangisa w mieście Alavi¹ przebywał, w pobliżu cetiyi Aggalava, razem z czcigodnym Nigrodha Kappą², (swoim) duchowym nauczycielem. W tym czasie czcigodny Vangisa ze względu na swoją inteligencję patrzył z góry na innych grzecznych mnichów. Wtedy u czcigodnego Vangisy taka myśl pojawiła się: "Naprawdę jest to strata dla mnie, naprawdę nie jest to korzystne dla mnie, naprawdę (wszystko) jest z trudem otrzymywane przeze mnie, naprawdę (wszystko) nie jest łatwo otrzymywane przeze mnie, kiedy ja ze względu na swoją inteligencję patrzę z góry na innych grzecznych mnichów." Wtedy czcigodny Vangisa sam skruchę okazawszy z tej okazji te wiersze powiedział:

"Mānaṃ pajahassu gotama, mānapathañca pajahassu,
Asesaṃ mānapathasmiṃ, samucchito vippaṭisārīhuvā cirarattaṃ.

Makkhena makkhitā pajā, mānahatā nirayaṃ papatanti,
Socanti janā cirarattaṃ, mānahatā nirayaṃ upapannā.

Na hi socati bhikkhu kadāci, maggajino sammāpaṭipanno,
Kittiñca sukhañca anubhoti, dhammadasoti tamāhu pahitattaṃ.

Tasmā akhilodha padhānavā, nīvaraṇāni pahāya visuddho,
Mānañca pahāya asesaṃ, vijjāyantakaro samitāvī"ti.

"Odrzuć dumę Gotamo, odrzuć także ścieżkę (wiodącą) do dumy,
Całkowicie zaślepiony na ścieżce do dumy, czuł się winnym przez długi czas.

Ludzie gniewem zabrudzeni, skażeni dumą do piekła trafiają.
Ludzie smucą się przez długi czas, skażeni dumą w piekle odradzają się.

Naprawdę mnich nigdy nie smuci się, zwycięzca na ścieżce, który wszedł na właściwą ścieżkę,
Chwały i szczęścia doświadcza, widzący Dhammę, tak o nim mówią, o zdecydowanej woli.

Dlatego tutaj w pełni obdarzony siłą, przeszkody (umysłu) porzuciwszy, jest czysty,
Dumę całkowicie porzuciwszy, do krańca wiedzy doszedł, jest spokojny."