Sāvatthinidānaṃ. Tatra kho bhagavā bhikkhū āmantesi – "bhikkhavo"ti. "Bhadante"ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ.
Bhagavā etadavoca – "Catūhi, bhikkhave, aṅgehi samannāgatā vācā subhāsitā hoti, no dubbhāsitā, anavajjā ca ananuvajjā ca viññūnaṃ. Katamehi catūhi? Idha, bhikkhave, bhikkhu subhāsitaṃyeva bhāsati no dubbhāsitaṃ, dhammaṃyeva bhāsati no adhammaṃ, piyaṃyeva bhāsati no appiyaṃ, saccaṃyeva bhāsati no alikaṃ. Imehi kho, bhikkhave, catūhi aṅgehi samannāgatā vācā subhāsitā hoti, no dubbhāsitā, anavajjā ca ananuvajjā ca viññūna"nti.
Idamavoca bhagavā, idaṃ vatvāna sugato athāparaṃ etadavoca satthā –

"Subhāsitaṃ uttamamāhu santo,
Dhammaṃ bhaṇe nādhammaṃ taṃ dutiyaṃ,
Piyaṃ bhaṇe nāppiyaṃ taṃ tatiyaṃ,
Saccaṃ bhaṇe nālikaṃ taṃ catuttha"nti.

W Savatthi. Wtedy Błogosławiony do mnichów zwrócił się: "Mnisi!" "Panie!", tamci mnisi Błogosławionemu przytaknęli.
Błogosławiony powiedział to: "Czterema, mnisi, czynnikami obdarzone słowa są dobrze mówione, nie są źle mówione, są nienaganne i nie są hańbiące dla mądrego człowieka. Jakimi czterema? W tym świecie, mnisi, mnich mówi to, co jest dobrze mówione, nie jest źle mówione, mówi o tym, co jest Dhammą, nie (mówi) o tym, co nie jest Dhammą, mówi o miłym, nie (mówi) o niemiłym, mówi prawdę, nie (mówi) fałszu. Tymi, mnisi, czterema czynnikami obdarzone słowa są dobrze mówione, nie są źle mówione, są nienaganne i nie są hańbiące dla mądrego człowieka."
Powiedział to Błogosławiony. Powiedziawszy to, Sugata dodatkowo powiedział to (jako) Nauczyciel:

"Dobrze mówione jest najwyższą (mową), mówią (tak ludzie),
O Dhammie mówię, nie o tym, co nie jest Dhammą - to po drugie,
O tym, co miłe mówię, nie o tym, co niemiłe - to po trzecie,
Prawdę mówię, nie (mówię) fałszu - to po czwarte."

Atha kho āyasmā vaṅgīso uṭṭhāyāsanā ekaṃsaṃ uttarāsaṅgaṃ karitvā yena bhagavā tenañjaliṃ paṇāmetvā bhagavantaṃ etadavoca – "paṭibhāti maṃ bhagavā, paṭibhāti maṃ sugatā"ti.
"Paṭibhātu taṃ vaṅgīsā"ti bhagavā avoca. Atha kho āyasmā vaṅgīso bhagavantaṃ sammukhā sāruppāhi gāthāhi abhitthavi –

"Tameva vācaṃ bhāseyya, yāyattānaṃ na tāpaye,
Pare ca na vihiṃseyya, sā ve vācā subhāsitā.

Piyavācaṃva bhāseyya, yā vācā paṭinanditā,
Yaṃ anādāya pāpāni, paresaṃ bhāsate piyaṃ.

Saccaṃ ve amatā vācā, esa dhammo sanantano,
Sacce atthe ca dhamme ca, āhu santo patiṭṭhitā.

Yaṃ buddho bhāsate vācaṃ, khemaṃ nibbānapattiyā,
Dukkhassantakiriyāya, sā ve vācānamuttamā"ti.

Wtedy czcigodny Vangisa podniósłszy się z siedzenia, na ramię górną część szaty zarzuciwszy, przed Błogosławionym złożone ręce podniósłszy, do Błogosławionego powiedział to: "Jest to jasne dla mnie, Błogosławiony, jest to jasne dla mnie, Sugato."
"Niech wyjaśni to Vangisa", Błogosławiony powiedział. Wtedy czcigodny Vangisa twarzą w twarz Błogosławionego odpowiednimi wierszami pochwalił:

"Takie tylko słowa należy mówić, które w nas nie budzą żalu,
Które nie ranią innych, naprawdę te słowa są dobrze mówione.

Miłe słowa należy mówić, słowa przyjmowane z radością,
Które nie powodują złych czynów, tak mówione są miłe dla innych.

Prawda w rzeczy samej jest nieśmiertelną mową, jest tą odwieczną Dhammą,
W prawdzie użytecznej i w Dhammie, mówią, będący spokojnym jest umocniony.

Słowa mówione przez Buddę, dla pełnego spokoju, dla osiągnięcia nibbany,
Dla osiągnięcia kresu cierpienia, te (słowa) naprawdę są najwyższą mową."