Tytuł: Mowa o znakach nie ja

O autorze: Mieczysław Gabryszewski

Wersja pdf: pdf2.jpg

view source

print

Wersja epub: epub2.jpg

SN.22.059

Anattalakkhaṇa Sutta

Mowa o znakach nie ja

Tłumaczenie na podstawie oryginalnego tekstu w Pāḷi - Mieczysław Gabryszewski

alternatywne tłumaczenie: Agrios

Ekaṃ samayaṃ bhagavā bārāṇasiyaṃ viharati isipatane migadāye. Tatra kho bhagavā pañcavaggiye bhikkhū āmantesi: "Bhikkhavo"ti.
"Bhadante"ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ. Bhagavā etadavoca:

Pewnego razu Błogosławiony w Varanasi przebywał, w Isipatana, w Parku Jeleni. Tamże Błogosławiony do mnichów, należących do grupy pięciu, zwrócił się: "Mnisi!"
"Czcigodny!", tamci mnisi Błogosławionemu przytaknęli. Błogosławiony powiedział to:

"Rūpaṃ, bhikkhave, anattā. Rūpañca hidaṃ, bhikkhave, attā abhavissa, nayidaṃ rūpaṃ ābādhāya saṃvatteyya, labbhetha ca rūpe - 'Evaṃ me rūpaṃ hotu, evaṃ me rūpaṃ mā ahosī'ti. Yasmā ca kho, bhikkhave, rūpaṃ anattā, tasmā rūpaṃ ābādhāya saṃvattati, na ca labbhati rūpe – 'evaṃ me rūpaṃ hotu, evaṃ me rūpaṃ mā ahosī'"ti.

"Forma, mnisi, jest nie ja. Zatem na pewno forma, mnisi, jeśli byłaby ja, nie prowadziłaby forma do nieszczęścia, i byłoby dozwolone względem formy - 'Taka moja forma niech będzie, taka moja forma niech nie będzie'. Ponieważ jednak, mnisi, forma jest nie ja, dlatego forma prowadzi do nieszczęścia, i nie jest dozwolone względem formy - 'Taka moja forma niech będzie, taka moja forma niech nie będzie'".

"Vedanā anattā. Vedanā ca hidaṃ, bhikkhave, attā abhavissa, nayidaṃ vedanā ābādhāya saṃvatteyya, labbhetha ca vedanāya – 'evaṃ me vedanā hotu, evaṃ me vedanā mā ahosī'ti. Yasmā ca kho, bhikkhave, vedanā anattā, tasmā vedanā ābādhāya saṃvattati, na ca labbhati vedanāya – 'evaṃ me vedanā hotu, evaṃ me vedanā mā ahosī'"ti.

"Uczucie jest nie ja. Zatem na pewno uczucie, mnisi, jeśli byłoby ja, nie prowadziłoby uczucie do nieszczęścia, i byłoby dozwolone względem uczucia - 'Takie moje uczucie niech będzie, takie moje uczucie niech nie będzie'. Ponieważ jednak, mnisi, uczucie jest nie ja, dlatego uczucie prowadzi do nieszczęścia, i nie jest dozwolone względem uczucia - 'Takie moje uczucie niech będzie, takie moje uczucie niech nie będzie'".

"Saññā anattā …pe… saṅkhārā anattā. Saṅkhārā ca hidaṃ, bhikkhave, attā abhavissaṃsu, nayidaṃ saṅkhārā ābādhāya saṃvatteyyuṃ, labbhetha ca saṅkhāresu – 'evaṃ me saṅkhārā hontu, evaṃ me saṅkhārā mā ahesu'nti. Yasmā ca kho, bhikkhave, saṅkhārā anattā, tasmā saṅkhārā ābādhāya saṃvattanti, na ca labbhati saṅkhāresu – ‘evaṃ me saṅkhārā hontu, evaṃ me saṅkhārā mā ahesu'"nti.

"Postrzeżenia są nie ja …etc… Kammiczne formacje są nie ja. Zatem na pewno kammiczne formacje, mnisi, jeśli byłyby ja, nie prowadziłyby kammiczne formacje do nieszczęścia, i byłoby dozwolone względem kammicznych formacji - 'Takie moje kammiczne formacje niech będą, takie moje kammiczne formacje niech nie będą'. Ponieważ jednak, mnisi, kammiczne formacje są nie ja, dlatego kammiczne formacje prowadzą do nieszczęścia, i nie jest dozwolone względem kammicznych formacji - 'Takie moje kammiczne formacje niech będą, takie moje kammiczne formacje niech nie będą'".

"Viññāṇaṃ anattā. Viññāṇañca hidaṃ, bhikkhave, attā abhavissa, nayidaṃ viññāṇaṃ ābādhāya saṃvatteyya, labbhetha ca viññāṇe – 'evaṃ me viññāṇaṃ hotu, evaṃ me viññāṇaṃ mā ahosī'ti. Yasmā ca kho, bhikkhave, viññāṇaṃ anattā, tasmā viññāṇaṃ ābādhāya saṃvattati, na ca labbhati viññāṇe – 'evaṃ me viññāṇaṃ hotu, evaṃ me viññāṇaṃ mā ahosī'"ti.

"Świadomość jest nie ja. Zatem na pewno świadomość, mnisi, jeśli byłaby ja, nie prowadziłaby świadomość do nieszczęścia, i byłoby dozwolone względem świadomości - 'Taka moja świadomość niech będzie, taka moja świadomość niech nie będzie'. Ponieważ jednak, mnisi, świadomość jest nie ja, dlatego świadomość prowadzi do nieszczęścia, i nie jest dozwolone względem świadomości - 'Taka moja świadomość niech będzie, taka moja świadomość niech nie będzie'".

"Taṃ kiṃ maññatha, bhikkhave, rūpaṃ niccaṃ vā aniccaṃ vā"ti?
"Aniccaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vā taṃ sukhaṃ vā"ti?
"Dukkhaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vipariṇāmadhammaṃ, kallaṃ nu taṃ samanupassituṃ – 'Etaṃ mama, esohamasmi, eso me attā'"ti?
"No hetaṃ, bhante".
"Vedanā … saññā … saṅkhārā … viññāṇaṃ niccaṃ vā aniccaṃ vā"ti? "Aniccaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vā taṃ sukhaṃ vā"ti?
"Dukkhaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vipariṇāmadhammaṃ, kallaṃ nu taṃ samanupassituṃ – 'etaṃ mama, esohamasmi, eso me attā'"ti?
"No hetaṃ, bhante".

"Co o tym myślicie, mnisi, forma jest trwała czy nietrwała?"
"Nietrwała, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, jest nieprzyjemne czy przyjemne?"
"Nieprzyjemne, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, nieprzyjemne, jest przedmiotem zmian, czy jest właściwe zobaczyć go (tak) - 'To jest moje, to ja jestem, to jest moje ja?'"
"Z pewnością nie, Panie."
"Uczucia … postrzeżenia … kammiczne formacje … Świadomość jest trwała czy nietrwała?"
"Nietrwała, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, jest nieprzyjemne czy przyjemne?"
"Nieprzyjemne, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, nieprzyjemne, jest przedmiotem zmian, czy jest właściwe zobaczyć go (tak) - 'To jest moje, to ja jestem, to jest moje ja?'"
"Z pewnością nie, Panie."

"Tasmātiha, bhikkhave, yaṃ kiñci rūpaṃ atītānāgatapaccuppannaṃ ajjhattaṃ vā bahiddhā vā oḷārikaṃ vā sukhumaṃ vā hīnaṃ vā paṇītaṃ vā yaṃ dūre santike vā, sabbaṃ rūpaṃ – ‘netaṃ mama, nesohamasmi, na meso attā’ti evametaṃ yathābhūtaṃ sammappaññāya daṭṭhabbaṃ. Yā kāci vedanā atītānāgatapaccuppannā ajjhattā vā bahiddhā vā …pe… yā dūre santike vā, sabbā vedanā – 'netaṃ mama, nesohamasmi, na meso attā'ti evametaṃ yathābhūtaṃ sammappaññāya daṭṭhabbaṃ.

"Dlatego tutaj, mnisi, jakaś forma przeszła, przyszła, teraźniejsza, wewnętrzna albo zewnętrzna, gruba albo subtelna, nędzna albo wspaniała, która jest daleko albo blisko, każda forma - 'to nie jest moje, to nie jestem ja, to nie jest moje ja' - właśnie tak w swojej prawdziwej istocie z pełną wiedzą powinna być dostrzeżona. Jakieś uczucia przeszłe, przyszłe, teraźniejsze, wewnętrzne albo zewnętrzne …etc… które są daleko albo blisko, wszystkie uczucia - 'to nie jest moje, to nie jestem ja, to nie jest moje ja' - właśnie tak w swojej prawdziwej istocie z pełną wiedzą powinny być dostrzeżone.

Yā kāci saññā …pe… ye keci saṅkhārā atītānāgatapaccuppannā ajjhattaṃ vā bahiddhā vā …pe… ye dūre santike vā, sabbe saṅkhārā – 'netaṃ mama, nesohamasmi, na meso attā'ti evametaṃ yathābhūtaṃ sammappaññāya daṭṭhabbaṃ. Yaṃ kiñci viññāṇaṃ atītānāgatapaccuppannaṃ ajjhattaṃ vā bahiddhā vā oḷārikaṃ vā sukhumaṃ vā hīnaṃ vā paṇītaṃ vā yaṃ dūre santike vā, sabbaṃ viññāṇaṃ – 'netaṃ mama, nesohamasmi, na meso attā'ti evametaṃ yathābhūtaṃ sammappaññāya daṭṭhabbaṃ.

Jakieś postrzeżenia …etc… jakieś kammiczne formacje przeszłe, przyszłe, teraźniejsze, wewnętrzne albo zewnętrzne …etc… które są daleko albo blisko, wszystkie kammiczne formacje - 'to nie jest moje, to nie jestem ja, to nie jest moje ja' - właśnie tak w swojej prawdziwej istocie z pełną wiedzą powinny być dostrzeżone. Jakaś świadomość przeszła, przyszła, teraźniejsza, wewnętrzna albo zewnętrzna, gruba albo subtelna, nędzna albo wspaniała, która jest daleko albo blisko, każda świadomość - 'to nie jest moje, to nie jestem ja, to nie jest moje ja' - właśnie tak w swojej prawdziwej istocie z pełną wiedzą powinna być dostrzeżona.

Evaṃ passaṃ, bhikkhave, sutavā ariyasāvako rūpasmimpi nibbindati, vedanāyapi nibbindati, saññāyapi nibbindati, saṅkhāresupi nibbindati, viññāṇasmimpi nibbindati. Nibbindaṃ virajjati, virāgā vimuccati. Vimuttasmiṃ vimuttamiti ñāṇaṃ hoti. 'Khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyāti pajānātī"ti.

Tak widząc, mnisi, pouczony szlachetny uczeń znużony jest wtedy formą, znużony jest wtedy uczuciem, znużony jest wtedy postrzeżeniem, znużony jest wtedy kammicznymi formacjami, znużony jest wtedy świadomością. Będąc znużonym okazuje brak zainteresowania (pragnieniami), przez nieobecność pragnień jest wyzwolony. W wyzwolonym jest zatem wiedza o wyzwoleniu. Rozumie on - 'wyczerpane są narodziny, wypełnione jest szlachetne życie, zrobione jest to, co powinno być zrobione, niczego innego nie ma więc w tym życiu'".

Idamavoca bhagavā. Attamanā pañcavaggiyā bhikkhū bhagavato bhāsitaṃ abhinanduṃ. Imasmiñca pana veyyākaraṇasmiṃ bhaññamāne pañcavaggiyānaṃ bhikkhūnaṃ anupādāya āsavehi cittāni vimucciṃsūti.

Powiedział to Błogosławiony. Zachwyceni mnisi, należący do grupy pięciu, w mowie Błogosławionego znaleźli przyjemność. Tak więc dzięki temu wyjaśnieniu, które było wygłoszone, umysły mnichów, należących do grupy pięciu, przez brak chwytania od skaz uwolniły się.


Powrót do Tipiṭaki


Poleć nas i podziel się tym artykułem z innymi: BlinkListblogmarksdel.icio.usdiggFarkfeedmelinksFurlLinkaGoGoNewsVineNetvouzRedditYahooMyWebFacebook

gnu.svg.png

Chcąc wykorzystać część lub całość tego dzieła, należy używać licencji GFDL:

Udziela się zgody na kopiowanie, dystrybucję lub/i modyfikację tego tekstu na warunkach licencji GNU Free Documentation License w wersji 1.3 lub nowszej, opublikowanej przez Free Software Foundation.


cc.png

Można także użyć następującej licencji Creative Commons:
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0


sasana_banerros.jpg

POMÓŻ FUNDACJI "THERAVADA"
(KRS: 0000464215, NIP: 5223006901, Regon: 146715622)

KONTO BANKOWE: 89 2030 0045 1110 0000 0270 1020


Tłumaczenie: Mieczysław Gabryszewski