"Rūpā, bhikkhave, aniccā. Yadaniccaṃ taṃ dukkhaṃ, yaṃ dukkhaṃ tadanattā. Yadanattā taṃ 'netaṃ mama, nesohamasmi, na meso attā'ti evametaṃ yathābhūtaṃ sammappaññāya daṭṭhabbaṃ. Saddā … gandhā … rasā … phoṭṭhabbā … dhammā aniccā. Yadaniccaṃ taṃ dukkhaṃ, yaṃ dukkhaṃ tadanattā. Yadanattā taṃ 'netaṃ mama, nesohamasmi, na meso attā'ti evametaṃ yathābhūtaṃ sammappaññāya daṭṭhabbaṃ.

"Formy (widziane), mnisi, są nietrwałe. Jeśli są nietrwałe, są cierpieniem. To, co jest cierpieniem, wtedy jest nie ja. Jeśli jest nie ja, 'to nie jest moje, to nie jestem ja, to nie jest moje ja' - tak właśnie zgodnie z prawdą, z pełną mądrością powinno być ujrzane. Dźwięki … zapachy … smaki … to, co dotykane … dhammy są nietrwałe. Jeśli są nietrwałe, są cierpieniem. To, co jest cierpieniem, wtedy jest nie ja. Jeśli jest nie ja, 'to nie jest moje, to nie jestem ja, to nie jest moje ja' - tak właśnie zgodnie z prawdą, z pełną mądrością powinno być ujrzane.

Evaṃ passaṃ, bhikkhave, sutavā ariyasāvako rūpesupi nibbindati, saddesupi nibbindati, gandhesupi nibbindati, rasesupi nibbindati, phoṭṭhabbesupi nibbindati, dhammesupi nibbindati. Nibbindaṃ virajjati, virāgā vimuccati, vimuttasmiṃ vimuttamiti ñāṇaṃ hoti. 'Khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā'ti pajānātī"ti.

Tak widząc, mnisi, pouczony szlachetny uczeń znużony jest wtedy formami (widzianymi), znużony jest wtedy dźwiękami, znużony jest wtedy zapachami, znużony jest wtedy smakami, znużony jest wtedy tym, co dotykane, znużony jest wtedy dhammami. Będąc znużonym okazuje brak zainteresowania (pragnieniami), przez nieobecność pragnień jest wyzwolony. W wyzwolonym jest zaś wiedza o wyzwoleniu. Rozumie on - 'wyczerpane są narodziny, wypełnione jest szlachetne życie, zrobione jest to, co powinno być zrobione, niczego innego nie ma więc w tym życiu'".