"Kismiṃ nu kho, bhikkhave, sati kiṃ upādāya kiṃ abhinivissa seyyohamasmīti vā hoti, sadisohamasmīti vā hoti, hīnohamasmīti vā hotī"ti?
"Bhagavaṃmūlakā no, bhante, dhammā."

"Co jest wtedy, mnisi, kiedy przez jego chwytanie, kiedy przez skłonność do niego pojawiłoby się 'jestem lepszy', albo 'jestem równy', albo 'jestem gorszy'?
"Od Błogosławionego pochodzą nasze, Panie, nauki."

"Cakkhusmiṃ kho, bhikkhave, sati cakkhuṃ upādāya cakkhuṃ abhinivissa seyyohamasmīti vā hoti, sadisohamasmīti vā hoti, hīnohamasmīti vā hoti …pe… jivhāya sati …pe… manasmiṃ sati manaṃ upādāya manaṃ abhinivissa seyyohamasmīti vā hoti, sadisohamasmīti vā hoti, hīnohamasmīti vā hoti. Taṃ kiṃ maññatha, bhikkhave, cakkhu niccaṃ vā aniccaṃ vā"ti?
"Aniccaṃ, bhante".

"Kiedy oko jest, mnisi, wtedy przez oka chwytanie, przez skłonność do oka pojawiłoby się 'jestem lepszy', albo 'jestem równy', albo 'jestem gorszy' …etc… kiedy język jest …etc… kiedy umysł jest, wtedy przez umysłu chwytanie, przez skłonność do umysłu pojawiłoby się 'jestem lepszy', albo 'jestem równy', albo 'jestem gorszy'. Co o tym myślicie, mnisi, oko jest trwałe czy nietrwałe?"
"Nietrwałe, Panie."

"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vā taṃ sukhaṃ vā"ti?
"Dukkhaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vipariṇāmadhammaṃ, api nu taṃ anupādāya seyyohamasmīti vā assa, sadisohamasmīti vā assa, hīnohamasmīti vā assā"ti?
"No hetaṃ, bhante…pe… jivhā… kāyo nicco vā anicco vā"ti?
"Anicco, bhante"…pe….
"Mano nicco vā anicco vā"ti?
"Anicco, bhante".

"A to, co jest nietrwałe, cierpieniem jest to czy szczęściem?"
"Cierpieniem, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, jest cierpieniem, jest przedmiotem zmian, czy bez jego chwytania pojawiłoby się 'jestem lepszy', albo 'jestem równy', albo 'jestem gorszy'?"
"Z pewnością nie, Panie …etc… język … ciało jest trwałe czy nietrwałe?"
"Nietrwałe, Panie."
"Umysł jest trwały czy nietrwały?"
"Nietrwały, Panie."

"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vā taṃ sukhaṃ vā"ti?
"Dukkhaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vipariṇāmadhammaṃ, api nu taṃ anupādāya seyyohamasmīti vā assa, sadisohamasmīti vā assa, hīnohamasmīti vā assā"ti?
"No hetaṃ, bhante".

"A to, co jest nietrwałe, cierpieniem to jest czy szczęściem?"
"Cierpieniem, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, jest cierpieniem, jest przedmiotem zmian, czy bez jego chwytania pojawiłoby się 'jestem lepszy', albo 'jestem równy', albo 'jestem gorszy'?"
"Z pewnością nie, Panie."

"Evaṃ passaṃ, bhikkhave, sutavā ariyasāvako cakkhusmimpi nibbindati …pe… manasmimpi nibbindati. Nibbindaṃ virajjati, virāgā vimuccati' vimuttasmiṃ vimuttamiti ñāṇaṃ hoti. 'Khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā'ti pajānātī"ti.

"Tak widząc, mnisi, pouczony szlachetny uczeń znużony jest wtedy okiem …etc… znużony jest wtedy umysłem. Będąc znużonym okazuje brak zainteresowania (pragnieniami), przez nieobecność pragnień jest wyzwolony. W wyzwolonym jest zaś wiedza o wyzwoleniu. Rozumie on - 'wyczerpane są narodziny, wypełnione jest szlachetne życie, zrobione jest to, co powinno być zrobione, niczego innego nie ma więc w tym życiu'."