Sāvatthinidānaṃ. "Ariyaṃ vo, bhikkhave, aṭṭhaṅgikaṃ maggaṃ desessāmi vibhajissāmi. Taṃ suṇātha, sādhukaṃ manasi karotha, bhāsissāmī"ti.
"Evaṃ, bhante"ti kho te bhikkhū bhagavato paccassosuṃ. Bhagavā etadavoca:

W Savatthi. "O szlachetnej was, mnisi, ośmioczęściowej ścieżce będę nauczał, przeprowadzę analizę. Słuchajcie tego, dobrze przemyślcie, będę mówił."
"Tak, Panie!", tamci mnisi Błogosławionemu przytaknęli. Błogosławiony powiedział to:

"Katamo ca, bhikkhave, ariyo aṭṭhaṅgiko maggo? Seyyathidaṃ – sammādiṭṭhi …pe… sammāsamādhi.

"Czymże jest, mnisi, szlachetna ośmioczęściowa ścieżka? Jak następuje - słuszny pogląd …etc… słuszna medytacja.

Katamā ca, bhikkhave, sammādiṭṭhi? Yaṃ kho, bhikkhave, dukkhe ñāṇaṃ, dukkhasamudaye ñāṇaṃ, dukkhanirodhe ñāṇaṃ, dukkhanirodhagāminiyā paṭipadāya ñāṇaṃ – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammādiṭṭhi.

Czymże jest, mnisi, słuszny pogląd? To, co jest, mnisi, wiedzą o cierpieniu, wiedzą o przyczynie cierpienia, wiedzą o zniszczeniu cierpienia, wiedzą o praktyce prowadzącej do zniszczenia cierpienia. O tym mówi się, mnisi, słuszny pogląd.

Katamo ca, bhikkhave, sammāsaṅkappo? Yo kho, bhikkhave, nekkhammasaṅkappo, abyāpādasaṅkappo, avihiṃsāsaṅkappo – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammāsaṅkappo.

Czymże jest, mnisi, słuszny zamiar? To, co jest, mnisi, zamiarem wyrzeczenia, zamiarem braku wrogości, zamiarem braku okrucieństwa. O tym mówi się, mnisi, słuszny zamiar.

Katamā ca, bhikkhave, sammāvācā? Yā kho, bhikkhave, musāvādā veramaṇī, pisuṇāya vācāya veramaṇī, pharusāya vācāya veramaṇī, samphappalāpā veramaṇī – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammāvācā.

Czymże jest, mnisi, słuszna mowa? To, co jest, mnisi, unikaniem kłamstw, unikaniem oszczerczej mowy, unikaniem wulgarnej mowy, unikaniem bezużytecznej paplaniny. O tym mówi się, mnisi, słuszna mowa.

Katamo ca, bhikkhave, sammākammanto? Yā kho, bhikkhave, pāṇātipātā veramaṇī, adinnādānā veramaṇī, abrahmacariyā veramaṇī – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammākammanto.

Czymże jest, mnisi, słuszne postępowanie? To, co jest, mnisi, unikaniem zabijania istot żywych, unikaniem kradzieży, unikaniem nieszlachetnego życia. O tym mówi się, mnisi, słuszne postępowanie.

Katamo ca, bhikkhave, sammāājīvo? Idha, bhikkhave, ariyasāvako micchāājīvaṃ pahāya sammāājīvena jīvitaṃ kappeti – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammāājīvo.

Czymże jest, mnisi, słuszne życie? W tym świecie, mnisi, szlachetny uczeń złe życie porzuciwszy dzięki właściwym środkom utrzymania życie prowadzi. O tym mówi się, mnisi, słuszne życie.

Katamo ca, bhikkhave, sammāvāyāmo? Idha, bhikkhave, bhikkhu anuppannānaṃ pāpakānaṃ akusalānaṃ dhammānaṃ anuppādāya chandaṃ janeti vāyamati vīriyaṃ ārabhati cittaṃ paggaṇhāti padahati, uppannānaṃ pāpakānaṃ akusalānaṃ dhammānaṃ pahānāya chandaṃ janeti …pe… anuppannānaṃ kusalānaṃ dhammānaṃ uppādāya chandaṃ janeti …pe… uppannānaṃ kusalānaṃ dhammānaṃ ṭhitiyā asammosāya bhiyyobhāvāya vepullāya bhāvanāya pāripūriyā chandaṃ janeti vāyamati vīriyaṃ ārabhati cittaṃ paggaṇhāti padahati – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammāvāyāmo.

Czymże jest, mnisi, słuszne dążenie? W tym świecie, mnisi, mnich dla niepowstania niepowstałego zła i złych skłonności zamiar podejmuje, stara się i wysiłek zaczyna, umysł chwyta i czyni starania, dla porzucenia powstałego zła i złych skłonności zamiar podejmuje …etc… dla powstania niepowstałego dobra i dobrych skłonności zamiar podejmuje …etc… dla zachowania, niepomieszania, pomnożenia, pełnego rozwoju, wzrostu i wypełnienia powstałych dobrych skłonności zamiar podejmuje, stara się i wysiłek zaczyna, umysł chwyta i czyni starania. O tym mówi się, mnisi, słuszne dążenie.

Katamā ca, bhikkhave, sammāsati? Idha, bhikkhave, bhikkhu kāye kāyānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhādomanassaṃ, vedanāsu vedanānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhādomanassaṃ, citte cittānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhādomanassaṃ, dhammesu dhammānupassī viharati ātāpī sampajāno satimā, vineyya loke abhijjhādomanassaṃ – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammāsati.

Czymże jest, mnisi, słuszna uważność? W tym świecie, mnisi, mnich ciało obserwujący w ciele przebywa gorliwy, świadomy, uważny, powinien usunąć chciwość i niezadowolenie względem świata, uczucia obserwujący w uczuciach przebywa gorliwy, świadomy, uważny, powinien usunąć chciwość i niezadowolenie względem świata, umysł obserwujący w umyśle przebywa gorliwy, świadomy, uważny, powinien usunąć chciwość i niezadowolenie względem świata, dhammy obserwujący w dhammach przebywa gorliwy, świadomy, uważny, powinien usunąć chciwość i niezadowolenie względem świata. O tym mówi się, mnisi, słuszna uważność.

Katamo ca, bhikkhave, sammāsamādhi? Idha, bhikkhave, bhikkhu vivicceva kāmehi vivicca akusalehi dhammehi savitakkaṃ savicāraṃ vivekajaṃ pītisukhaṃ paṭhamaṃ jhānaṃ upasampajja viharati. Vitakkavicārānaṃ vūpasamā ajjhattaṃ sampasādanaṃ cetaso ekodibhāvaṃ avitakkaṃ avicāraṃ samādhijaṃ pītisukhaṃ dutiyaṃ jhānaṃ upasampajja viharati. Pītiyā ca virāgā upekkhako ca viharati sato ca sampajāno, sukhañca kāyena paṭisaṃvedeti, yaṃ taṃ ariyā ācikkhanti – ‘upekkhako satimā sukhavihārī’ti tatiyaṃ jhānaṃ upasampajja viharati. Sukhassa ca pahānā dukkhassa ca pahānā pubbeva somanassadomanassānaṃ atthaṅgamā adukkhamasukhaṃ upekkhāsatipārisuddhiṃ catutthaṃ jhānaṃ upasampajja viharati – ayaṃ vuccati, bhikkhave, sammāsamādhī"ti.

Czymże jest, mnisi, słuszna medytacja? W tym świecie, mnisi, mnich całkiem odcięty od przyjemności zmysłowych, odcięty od złych skłonności, przywiązany do nakierowania umysłu i badania umysłem, w radości i szczęściu narodzonym z odosobnienia, osiągnąwszy pierwsze wchłonięcie medytacyjne, pozostaje. Po zaprzestaniu nakierowania umysłu i badania umysłem, mając na celu wewnętrzną radość i koncentrację, wolny od nakierowania umysłu i badania umysłem, w radości i szczęściu narodzonym z koncentracji, osiągnąwszy drugie wchłonięcie medytacyjne, pozostaje. Dzięki radości i nieobecności pragnień obojętny zatem pozostaje, świadomy i uważny, szczęścia zatem ciałem doświadcza, jest tym, o którym szlachetni mówią - 'obojętny, uważny, szczęśliwie żyjący', osiągnąwszy trzecie wchłonięcie medytacyjne, pozostaje. Dzięki porzuceniu szczęścia i porzuceniu cierpienia, tak jak radość i smutek wcześniej zniknęły - ani cierpienie, ani szczęście, obojętność, uważność, czystość - osiągnąwszy czwarte wchłonięcie medytacyjne, pozostaje. O tym mówi się, mnisi, słuszna medytacja."