"Mā, bhikkhave, anekavihitaṃ tiracchānakathaṃ katheyyātha, seyyathidaṃ – rājakathaṃ corakathaṃ mahāmattakathaṃ senākathaṃ, bhayakathaṃ yuddhakathaṃ, annakathaṃ pānakathaṃ vatthakathaṃ sayanakathaṃ mālākathaṃ gandhakathaṃ, ñātikathaṃ yānakathaṃ gāmakathaṃ nigamakathaṃ nagarakathaṃ janapadakathaṃ itthikathaṃ sūrakathaṃ visikhākathaṃ kumbhaṭṭhānakathaṃ, pubbapetakathaṃ nānattakathaṃ, lokakkhāyikaṃ samuddakkhāyikaṃ itibhavābhavakathaṃ iti vā. Taṃ kissa hetu? Nesā, bhikkhave, kathā atthasaṃhitā nādibrahmacariyakā na nibbidāya na virāgāya na nirodhāya na upasamāya na abhiññāya na sambodhāya na nibbānāya saṃvattati.

"Nie powinniście, mnisi, angażować się w różnego rodzaju bezsensowne rozmowy, jak następuje - rozmowy o królach, rozmowy o złodziejach, rozmowy o ministrach, rozmowy o wojsku, rozmowy o strachu, rozmowy o wojnie, rozmowy o jedzeniu, rozmowy o napojach, rozmowy o ubraniach, rozmowy o łóżkach, rozmowy o girlandach kwiatów, rozmowy o pachnidłach, rozmowy o krewnych, rozmowy o powozach, rozmowy o wsiach, rozmowy o miasteczkach, rozmowy o miastach, rozmowy o krajach, rozmowy o kobietach, rozmowy o bohaterach, rozmowy na ulicach i plotki przy studni, rozmowy o duchach zmarłych, rozmowy o różnorodności, albo rozmowy o świecie, (jego) początku, tym i tamtym życiu. Z jakiego powodu? Tej, mnisi, mowy nieprzynoszącej korzyści, która do życia w najwyższej czystości, która do niechęci, do braku pragnień, do zaprzestania, do spokoju, do wyższej wiedzy, do przebudzenia, do nibbany nie prowadzi.

Kathentā ca kho tumhe, bhikkhave, 'idaṃ dukkha'nti katheyyātha, 'ayaṃ dukkhasamudayo'ti katheyyātha, 'ayaṃ dukkhanirodho'ti katheyyātha, 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti katheyyātha. Taṃ kissa hetu? Esā, bhikkhave, kathā atthasaṃhitā, esā ādibrahmacariyakā, esā nibbidāya virāgāya nirodhāya upasamāya abhiññāya sambodhāya nibbānāya saṃvattati.
Tasmātiha, bhikkhave, 'idaṃ dukkha'nti yogo karaṇīyo …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yogo karaṇīyo'ti.

Zatem mówiąc wy, mnisi, 'to jest cierpienie' - powinniście mówić, 'to jest przyczyna cierpienia' - powinniście mówić, 'to jest zniszczenie cierpienia' - powinniście mówić, 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia' - powinniście mówić. Z jakiego powodu? Tej, mnisi, mowy przynoszącej korzyści, która do życia w najwyższej czystości, która do niechęci, do braku pragnień, do zaprzestania, do spokoju, do wyższej wiedzy, do przebudzenia, do nibbany prowadzi. Dlatego tutaj, mnisi, 'to jest cierpienie' - wysiłek powinien być uczyniony …etc… 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia' - wysiłek powinien być uczyniony."