Ekaṃ samayaṃ bhagavā vesāliyaṃ viharati mahāvane kūṭāgārasālāyaṃ. Atha kho āyasmā ānando pubbaṇhasamayaṃ nivāsetvā pattacīvaramādāya vesāliṃ piṇḍāya pāvisi. Addasā kho āyasmā ānando sambahule licchavikumārake santhāgāre upāsanaṃ karonte, dūratova sukhumena tāḷacchiggaḷena asanaṃ atipātente, poṅkhānupoṅkhaṃ avirādhitaṃ.
Disvānassa etadahosi – "sikkhitā vatime licchavikumārakā, susikkhitā vatime licchavikumārakā, yatra hi nāma dūratova sukhumena tāḷacchiggaḷena asanaṃ atipātessanti poṅkhānupoṅkhaṃ avirādhita"nti.

Pewnego razu Błogosławiony w mieście Vesala przebywał, w Wielkim Lesie, w budynku ze szpiczastym dachem. Wtedy czcigodny Ananda przed południem ubrawszy się, miskę i żółtą szatę wziąwszy, do Vesali po jałmużnę poszedł. Czcigodny Ananda zobaczył licznych młodzieńców z klanu Licchavi, na forum strzelanie z łuku ćwiczących, z daleka właśnie precyzyjnie w dziurkę od klucza strzałą trafiających, strzała za strzałą bez chybiania.
Zobaczywszy to, ta myśl u niego pojawiła się - "Wyćwiczeni są z pewnością ci młodzieńcy z klanu Licchavi, dobrze wyćwiczeni są z pewnością ci młodzieńcy z klanu Licchavi, skoro rzeczywiście z daleka właśnie precyzyjnie w dziurkę od klucza strzałą trafiają, strzała za strzałą bez chybiania."

Atha kho āyasmā ānando vesāliṃ piṇḍāya caritvā pacchābhattaṃ piṇḍapātapaṭikkanto yena bhagavā tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā bhagavantaṃ abhivādetvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinno kho āyasmā ānando bhagavantaṃ etadavoca –
"Idhāhaṃ, bhante, pubbaṇhasamayaṃ nivāsetvā pattacīvaramādāya vesāliṃ piṇḍāya pāvisiṃ. Addasaṃ khvāhaṃ, bhante sambahule licchavikumārake santhāgāre upāsanaṃ karonte dūratova sukhumena tāḷacchiggaḷena asanaṃ atipātente poṅkhānupoṅkhaṃ avirādhitaṃ".
Disvāna me etadahosi – "sikkhitā vatime licchavikumārakā, susikkhitā vatime licchavikumārakā, yatra hi nāma dūratova sukhumena tāḷacchiggaḷena asanaṃ atipātessanti poṅkhānupoṅkhaṃ avirādhita"nti.

Wtedy czcigodny Ananda, który w mieście Vesala za jałmużną chodził, po południu ze zbierania jałmużny wracając, do Błogosławionego zbliżył się, zbliżywszy się, Błogosławionego pozdrowiwszy, z boku usiadł. Czcigodny Ananda, który z boku usiadł, do Błogosławionego powiedział to:
"Tutaj ja, Panie, przed południem ubrawszy się, miskę i żółtą szatę wziąwszy, do miasta Vesala po jałmużnę poszedłem. Zobaczyłem, ja naprawdę, Panie, licznych młodzieńców z klanu Licchavi, na forum strzelanie z łuku ćwiczących, z daleka właśnie precyzyjnie w dziurkę od klucza strzałą trafiających, strzała za strzałą bez chybiania.
Zobaczywszy to, ta myśl u mnie pojawiła się - "Wyćwiczeni są z pewnością ci młodzieńcy z klanu Licchavi, dobrze wyćwiczeni są z pewnością ci młodzieńcy z klanu Licchavi, skoro rzeczywiście z daleka właśnie precyzyjnie w dziurkę od klucza strzałą trafiają, strzała za strzałą bez chybiania."

"Taṃ kiṃ maññasi, ānanda, katamaṃ nu kho dukkarataraṃ vā durabhisambhavataraṃ vā – yo dūratova sukhumena tāḷacchiggaḷena asanaṃ atipāteyya poṅkhānupoṅkhaṃ avirādhitaṃ, yo vā sattadhā bhinnassa vālassa koṭiyā koṭiṃ paṭivijjheyyā"ti?
"Etadeva, bhante, dukkaratarañceva durabhisambhavatarañca yo sattadhā bhinnassa vālassa koṭiyā koṭiṃ paṭivijjheyyā"ti.

"Co o tym myślisz, Anando, co jest trudniejsze albo bardziej trudne do osiągnięcia - czy to, że ktoś z daleka właśnie precyzyjnie w dziurkę od klucza strzałą trafiałby, strzała za strzałą bez chybiania, czy to, że ktoś na siedem części podzielonego włosa z ogona końcówką końcówkę przebiłby¹?"
"To właśnie, Panie, jest trudniejsze i bardziej trudne do osiągnięcia, że ktoś na siedem części podzielonego włosa z ogona końcówką końcówkę przebiłby."

"Atha kho, ānanda, duppaṭivijjhataraṃ paṭivijjhanti, ye 'idaṃ dukkha'nti yathābhūtaṃ paṭivijjhanti …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yathābhūtaṃ paṭivijjhanti. Tasmātihānanda, 'idaṃ dukkha'nti yogo karaṇīyo …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yogo karaṇīyo"ti.

"Wtedy, Anando, coś bardziej trudnego do zrozumienia oni przenikają, oni (prawdę) 'to jest cierpienie' w jej rzeczywistej istocie przenikają …etc… (prawdę) 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia" w jej rzeczywistej istocie przenikają. Dlatego tutaj, mnisi, 'to jest cierpienie' - wysiłek powinien być uczyniony …etc… 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia' - wysiłek powinien być uczyniony."