"Atthi, bhikkhave, lokantarikā aghā asaṃvutā andhakārā andhakāratimisā, yatthamimesaṃ candimasūriyānaṃ evaṃmahiddhikānaṃ evaṃ mahānubhāvānaṃ ābhāya nānubhontī"ti.
Evaṃ vutte aññataro bhikkhu bhagavantaṃ etadavoca – "mahā vata so, bhante, andhakāro, sumahā vata so, bhante, andhakāro! Atthi nu kho, bhante, etamhā andhakārā añño andhakāro mahantataro ca bhayānakataro cā"ti?
"Atthi kho, bhikkhu, etamhā andhakārā añño andhakāro mahantataro ca bhayānakataro cā"ti.
"Katamo pana, bhante, etamhā andhakārā añño andhakāro mahantataro ca bhayānakataro cā"ti?

"Są, mnisi, między światami ciemne obszary o nieograniczonej ciemności, ciemności i mroku, gdzie tego księżyca i słońca światło o tak wielkiej mocy, o tak wielkiej wspaniałości nie sięga."
Gdy tak było powiedziane, pewien mnich do Błogosławionego powiedział to: "Naprawdę wielka to jest, Panie, ciemność, naprawdę straszna to jest, Panie, ciemność! A czy jest, Panie, od tej ciemności inna ciemność większa i bardziej przerażająca?"
"Jest, mnichu, od tej ciemności inna ciemność większa i bardziej przerażająca."
"Ale jaka jest, Panie, od tej ciemności inna ciemność, większa i bardziej przerażająca?"

"Ye hi keci, bhikkhu, samaṇā vā brāhmaṇā vā 'idaṃ dukkha'nti yathābhūtaṃ nappajānanti …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yathābhūtaṃ nappajānanti, te jātisaṃvattanikesu saṅkhāresu abhiramanti …pe… abhiratā …pe… abhisaṅkharonti …pe… abhisaṅkharitvā jātandhakārampi papatanti, jarandhakārampi papatanti, maraṇandhakārampi papatanti, sokaparidevadukkhadomanassupāyāsandhakārampi papatanti. Te na parimuccanti jātiyā jarāya maraṇena sokehi paridevehi dukkhehi domanassehi upāyāsehi. 'Na parimuccanti dukkhasmā'ti vadāmi".

"Naprawdę, mnichu, jacyś asceci albo bramini, którzy (prawdy) 'to jest cierpienie' w jej rzeczywistej istocie nie rozumieją …etc… którzy (prawdy) 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia, w jej rzeczywistej istocie nie rozumieją, oni w kammicznych formacjach prowadzących do narodzin znajdują przyjemność …etc… znajdując przyjemność …etc… tworzą …etc… utworzywszy w ciemność narodzin wpadają, także w ciemność starości wpadają, także w ciemność śmierci wpadają, także w ciemność smutku, płaczu, cierpienia fizycznego, niezadowolenia, cierpienia psychicznego wpadają. Oni nie uwalniają się od narodzin, starości, śmierci, smutku, płaczu, cierpienia fizycznego, niezadowolenia, cierpienia psychicznego. 'Nie uwalniają się od cierpienia' - mówię."

"Ye ca kho keci, bhikkhu, samaṇā vā brāhmaṇā vā 'idaṃ dukkha'nti yathābhūtaṃ pajānanti …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yathābhūtaṃ pajānanti, te jātisaṃvattanikesu saṅkhāresu nābhiramanti …pe… anabhiratā …pe… nābhisaṅkharonti …pe… anabhisaṅkharitvā jātandhakārampi nappapatanti, jarandhakārampi nappapatanti, maraṇandhakārampi nappapatanti, sokaparidevadukkhadomanassupāyāsandhakārampi nappapatanti. Te parimuccanti jātiyā jarāya maraṇena sokehi paridevehi dukkhehi domanassehi upāyāsehi. 'Parimuccanti dukkhasmā'ti vadāmi. Tasmātiha, bhikkhave, 'idaṃ dukkha'nti yogo karaṇīyo …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yogo karaṇīyo"ti.

"Naprawdę zatem, mnichu, jacyś asceci albo bramini, którzy (prawdę) 'to jest cierpienie' w jej rzeczywistej istocie rozumieją …etc… którzy (prawdę) 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia, w jej rzeczywistej istocie rozumieją, oni w kammicznych formacjach prowadzących do narodzin nie znajdują przyjemności …etc… nie znajdując przyjemności …etc… nie tworzą …etc… nie utworzywszy w ciemność narodzin nie wpadają, także w ciemność starości nie wpadają, także w ciemność śmierci nie wpadają, także w ciemność smutku, płaczu, cierpienia fizycznego, niezadowolenia, cierpienia psychicznego nie wpadają. Oni uwalniają się od narodzin, starości, śmierci, smutku, płaczu, cierpienia fizycznego, niezadowolenia, cierpienia psychicznego. 'Uwalniają się od cierpienia' - mówię. Dlatego tutaj, mnisi, 'to jest cierpienie' - wysiłek powinien być uczyniony …etc… 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia' - wysiłek powinien być uczyniony."