"Seyyathāpi, bhikkhave, sinerupabbatarājāyaṃ parikkhayaṃ pariyādānaṃ gaccheyya, ṭhapetvā satta muggamattiyo pāsāṇasakkharā. Taṃ kiṃ maññatha, bhikkhave, katamaṃ nu kho bahutaraṃ – yaṃ vā sinerussa pabbatarājassa parikkhīṇaṃ pariyādinnaṃ, yā vā satta muggamattiyo pāsāṇasakkharā avasiṭṭhā"ti?

Podobnie jak, mnisi, (góra) Sineru, król gór, która wyczerpana, unicestwiona byłaby, pozostawiwszy siedem ziaren żwiru wielkości groszku. Co o tym myślicie, mnisi, czego jest więcej - czy (góry) Sineru, króla gór, wyczerpanej, unicestwionej, czy tych siedmiu ziaren żwiru wielkości groszku, które pozostały?"

"Etadeva, bhante, bahutaraṃ sinerussa pabbatarājassa yadidaṃ parikkhīṇaṃ pariyādinnaṃ, appamattikā satta muggamattiyo pāsāṇasakkharā avasiṭṭhā. Saṅkhampi na upenti, upanidhampi na upenti, kalabhāgampi na upenti sinerussa pabbatarājassa parikkhīṇaṃ pariyādinnaṃ upanidhāya satta muggamattiyo pāsāṇasakkharā avasiṭṭhā"ti.

"Właśnie tej, Panie, jest więcej (góry) Sineru, króla gór, a mianowicie - wyczerpanej, unicestwionej. Mało znaczące jest siedem ziaren żwiru wielkości groszku, które pozostały. Nawet nie liczą się, nawet nie ma porównania, nawet nie są ułamkiem, w porównaniu z (górą) Sineru, królem gór, wyczerpaną, unicestwioną, (te) siedem ziaren żwiru wielkości groszku, które pozostały."

"Evameva kho, bhikkhave, ariyasāvakassa diṭṭhisampannassa puggalassa abhisametāvino etadeva bahutaraṃ dukkhaṃ yadidaṃ parikkhīṇaṃ pariyādinnaṃ, appamattakaṃ avasiṭṭhaṃ. Saṅkhampi na upeti, upanidhampi na upeti, kalabhāgampi na upeti, purimaṃ dukkhakkhandhaṃ parikkhīṇaṃ pariyādinnaṃ upanidhāya yadidaṃ sattakkhattuparamatā, yo 'idaṃ dukkha'nti yathābhūtaṃ pajānāti …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yathābhūtaṃ pajānāti. Tasmātiha, bhikkhave, 'idaṃ dukkha'nti yogo karaṇīyo …pe… 'ayaṃ dukkhanirodhagāminī paṭipadā'ti yogo karaṇīyo"ti.

"Właśnie tak, mnisi, dla szlachetnego ucznia, obdarzonego właściwym wglądem, dla osoby, która posiada pełną wiedzę, tego właśnie cierpienia jest więcej, a mianowicie - wyczerpanego, unicestwionego. Drobiazgiem jest to, co pozostało. Nawet nie liczy się, nawet nie ma porównania, nawet nie jest ułamkiem, w porównaniu z wcześniejszą masą cierpienia, wyczerpaną, unicestwioną, a mianowicie - co najwyżej siedem razy (narodziny). On (prawdę) 'to jest cierpienie' w jej rzeczywistej istocie rozumie …etc… (prawdę) 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia' w jej rzeczywistej istocie rozumie. Dlatego tutaj, mnisi, 'to jest cierpienie' - wysiłek powinien być uczyniony …etc… 'to jest ścieżka prowadząca do zniszczenia cierpienia' - wysiłek powinien być uczyniony."