Tathāgata
Doskonały, dosł. ten, który Tak Odszedł lub Tak Przyszedł, jest określeniem Buddhy stosowanym przez niego, gdy mówi o sobie.
Na często zadawane pytanie: "czy Tathāgata wciąż istnieje po śmierci, czy też nie" odpowiedź brzmi (np. S. XXII, 85, 86) że, w najwyższym znaczeniu (paramattha) Tathāgaty nie można odnaleźć nawet za życia, a więc tym bardziej po śmierci. Żadne z pięciu Skupisk istnienia (khandha) nie mogą być traktowane jako Tathāgata. Tathāgata nie może też być odnaleziony poza fizycznymi i mentalnymi zjawiskami. Wyrażane jest tu znaczenie, że istnieją jedynie nieustannie zmieniające się fizyczne i mentalne zjawiska, które z chwili na chwili powstają i zanikają, lecz nie istnieje żadna oddzielna jednostka lub jakakolwiek osobowość.
Komentarz do tego tekstu wspomina, że gdy Tathāgata jest określany jako żywa istota (satta), pytający mają na myśli jedynie potoczne znaczenie, podczas gdy Tathāgata odpowiada w kontekście rzeczywistego istnienia jednostki.
Porównaj anattā, paramattha, puggala, jīva, satta.
Komentujący traktat na temat "The Meaning of the Word Tathāgata" jest zawarty w Brahmajāla Sutta (ang. The All-Embracing Net of Views), tłum. Bhikkhu Bodhi (BPS).