Lasy są płucami świata. Drzewa wchłaniają dwutlenek węgla z atmosfery, a oddają tlen, dzięki czemu kontrolują emisję dwutlenku węgla i pomagają utrzymać funkcjonowanie planety. Są domem dla niezliczonych gatunków zwierząt, ptaków, owadów i roślin, z których wiele ma rzadkie właściwości lecznicze. W lasach tropikalnych drzewa zapewniają chłód chroniący przed gorącem dnia. Od wieków lasy dawały schronienie także buddyjskim mnichom, udającym się do nich, żeby znaleźć spokój umysłu, mądrość i Nibbānę – ostateczny cel praktyki buddyjskiej.

Jednak w obecnych czasach lasy są w niebezpieczeństwie. Wraz ze wzrostem liczby ludności na świecie i koniecznością zwiększenia produkcji rolnej, światowa powierzchnia lasów drastycznie się zmniejszyła. Niemal na każdym kontynencie drzewa są wycinane w alarmującym tempie przez drwali [wynajętych przez firmy i rządy], przez zarządzających gruntami i wielkie korporacje produkujące żywność – po to, żeby zrobić miejsce na monokulturowe plantacje i farmy przemysłowe.

Wycinanie lasów szczególnie szybko postępuje w Kambodży. Według organizacji praw człowieka Licadho, w latach 2000-2013, zniknęło prawie 14,4% kambodżańskiej dżungli. Ponad 12% drzew zostało wyciętych na obszarach chronionych. Utrata powierzchni lasu zwiększa zagrożenie dla ludzi, zwierząt i klimatu. Podobnie jak w wielu innych ubogich krajach, zysk ma pierwszeństwo przed ochroną życia, ponieważ ludzie realizujący cele krótkoterminowe lekkomyślnie ignorują warunki wstępne długoterminowej przyszłości.

Ale lasy mają także oddanych strażników, którzy stanęli w ich obronie: mnichów buddyjskich. Niemiecka agencja informacyjna DW opublikowała niedawno artykuł o organizacji mnichów w Kambodży – Niezależnej Społeczności Mnichów na Rzecz Sprawiedliwości Społecznej [Monk Network for Social Justice] – która walczy o uratowanie lasów w ich kraju. Przywódca organizacji, Czcigodny But Buntenh, wyjaśnił: „Nikt mi nie powiedział, że powinienem coś robić, by chronić las, ale dla mnie było to po prostu logiczne. Robię wszystko, co mogę, żeby je chronić. Sadzimy nowe drzewa, pomagamy ludziom żyjącym z lasu, przypominamy rządowi o obietnicach, które złożył”. Młodszy mnich o imieniu Horn Sophanny przyłączył się do ruchu zainspirowany Buntenhem, stwierdza: „Naszym zadaniem jest poprowadzić społeczeństwo ku lepszym warunkom. Jesteśmy symbolem współczucia. Pagody są korzeniami naszej wiedzy”.

Mnisi prowadzą warsztaty, podczas których uczą miejscową ludność, jak korzystać z mediów społecznościowych, żeby chronić siebie i dżunglę. Zakonnicy mają mocne poparcie mieszkańców wsi, żyjących w pobliżu lasów, ale spotykają się ze zdecydowanym sprzeciwem ze strony władz. Mnisi byli szpiegowani, grożono im i pozywano ich. Warsztaty, które prowadzą, często przerywane są przez naczelników wsi, a ich świątynie są przeszukiwane przez policję. Nawet najwyższy patriarcha Saṅghi [w Kambodży] skrytykował mnichów, mówiąc, że nie powinni angażować się w tego rodzaju protesty.

Jednak oni pozostają niezłomni w swojej decyzji, by chronić lasy. Buntenh mówi: „Nie sądzę, żebym był dobrym mnichem, ponieważ jestem wredny dla policji i wojska. Ale jestem gotowy oddać wszystko dla moich rodaków i dla lasu. Jeśli dziś lub jutro będę musiał oddać za to życie, jestem gotów złożyć taką ofiarę”.