Vuttañhetaṃ bhagavatā, vuttamarahatāti me sutaṃ –

"Lobhaṃ, bhikkhave, anabhijānaṃ aparijānaṃ tattha cittaṃ avirājayaṃ appajahaṃ abhabbo dukkhakkhayāya. Lobhañca kho, bhikkhave, abhijānaṃ parijānaṃ tattha cittaṃ virājayaṃ pajahaṃ bhabbo dukkhakkhayāyā"ti. Etamatthaṃ bhagavā avoca. Tatthetaṃ iti vuccati –

"Yena lobhena luddhāse, sattā gacchanti duggatiṃ,
Taṃ lobhaṃ sammadaññāya, pajahanti vipassino,
Pahāya na punāyanti, imaṃ lokaṃ kudācana"nti.

Ayampi attho vutto bhagavatā, iti me sutanti.

Powiedziane to było przez Błogosławionego, powiedziane to było przez arhata, tak słyszałem:

"(Gdy) chciwość, mnisi, jest nierozpoznana, w pełni niezrozumiana, wtedy umysł nierozjaśniony, nie oderwany (od chciwości), nie jest zdolny do wygaszenia cierpienia. (Gdy) chciwość zaś, mnisi, jest rozpoznana, w pełni zrozumiana, wtedy umysł rozjaśniony, oderwany (od chciwości), zdolny jest do wygaszenia cierpienia." To znaczenie Błogosławiony powiedział. Teraz tak to mówi się:

"Jaką chciwością byłyby chciwe istoty, które udają się do nędznej egzystencji,
Taką chciwość doskonale zrozumiawszy jasno widzący porzucają,
Porzuciwszy nie powracają nigdy do tego świata."

To także jest znaczenie tego, co powiedział Błogosławiony, tak słyszałem.